‘Was het druk?’, vroeg Mon altijd als hij mijn sleutel in het sleutelgat hoorde wanneer ik thuis kwam van het boodschappendoen. Nee, viel wel mee. Of soms wel. En dan deelde ik wat voor lekkers ik (voor hem) had meegebracht van bij de Albert Heijn. Of ik vertelde over de prijs van de boontjes of ander onbelangrijk, onbenullig nieuws over kleine dingen, gebeurtenissen of gesprekjes bij de AH. In de loop der tijd werden deze thuiskomsten onze AH-momentjes. Even samen zitten met een kopje koffie. Ook na mijn wandelingen was er altijd wel een kort verslagje van de kilometers waar ik was en vertelde Mon hoe het die middag thuis ging. Vandaag wandel ik samen met een lieve vriendin. Onze vriendschap is net zo prachtig als het Limburgse heuvelland waar we vandaag zijn. We hebben elkaar als altijd veel te vertellen. Over koetjes en kalfjes, over de onwennigheid nog of de stilte in huis. Toch hebben we ook vandaag veel oog voor de natuur. Vanaf Schweiberg, een knus, nostalgisch dorpje midden tussen de Limburgse heuvels, lopen we door een prachtig bos en via het buurtschap Bissen richting Mechelen. Daar is het al vroeg druk met wandelaars en fietsers. Een klein stukje door het vriendelijke en gastvrije Mechelen, dan lopen een behoorlijk stuk door weilanden en over graspaden langs de Geul, hier en daar vlak langs het meanderende water. Het is het snelst stromende riviertje van ons land. Soms venijnig qua overstromingen en het afkalven van zijn oevers. Vandaag rustig meanderend door het Limburgse land. Langs mooie vakwerkhuizen die zo typisch zijn hier in Zuid-Limburg. We stoppen halverwege voor koffie en vers fruit. Het is behoorlijk afwisselend vandaag: over holle wegen, door kalkgraslanden en langs mooie meidoornhagen. Via klaphekjes en stegelkes lopen we over prima veldwegen, moddervrije graspaden en door glooienden weilanden. Door de bossen gaat het soms behoorlijk steil omhoog. Ook de veldwegen zijn zeker niet vlak te noemen. Maar we worden onderweg regelmatig beloond met prachtige vergezichten over dit deel van het heuvelland. Dan weer door mooie buurtschappen zoals Hurpesch. We zien behoorlijk nog wat hoogstamboomgaarden onderweg. Kasteel Beusdael in het Belgische plaatsje Sippenaeken in de verte. De andere kant op ligt Aken, de hoge TV toren in het Aachener Walt verraadt waar. Veel gedenktekens uit WOII of veldkruizen met gedenkbordjes onderweg. We lopen langs de watermolen Volmolen (18e eeuw). Nog niet zolang geleden werd hier brood en vlaai gebakken. Over kronkelde bospaden gaat het via een prachtig bloeiende Eperheide terug naar Schweiberg. We ontmoeten vakantiegangers die met hun aangelijnde! poezen rusten bij een bankje. Geen honden maar poezen aangelijnd, hoe bijzonder is dat? We maken een praatje en doen het na die pittige klim even rustig aan. Na nog een laatste stukje mooi bos komen we terug in Schweiberg waar op een mooi terras de koffie en het broodje heerlijk smaken en het uitzicht over heuvels ons nogmaals overweldigt. Waar opeens een kolibrivlinder naast ons driftig van de nectar uit de bloeiende bloemen snoept. Hij komt nog een paar keer terug. Hoe mooi is dat? Een prachtig mooi diertje, met prachtige bewegingen ook. Net als de aangelijnde poezen had ook dit een geweldig mooi AH-momentje kunnen zijn.
