Wat ik het allermoeilijkste vind in de zorg voor Mon, vroeg een lieve vriendin. Na 13 jaar zorg voor Mon werd ik best bedreven in het regelen en het zorgen zelf. Ik raakte in al die jaren samen met Mon aan ons nieuwe leven gewend. Maar wat nooit went zijn mensen die ‘belangstellend’ vragen hoe het gaat om vervolgens te zeggen: “Weet je wat je moet doen…?” En dan zelf die vraag beantwoorden met dingen die we misschien allang hebben uitgeprobeerd of niet bij onze situatie kunnen. Ik was er deze week weer ingetrapt. Beleefd gaf ik antwoord hoe het gaat en toen…..grrrr…. Nog steeds nadenkend en zelf zoeken naar een oplossing hoe ik een volgende keer kan reageren, stap ik vanmorgen in de auto voor mijn donderdagochtendwandeling. Een tijdje geleden liep ik in de omgeving van Bingelrade, om precies te zijn aan de zuidkant en ten oosten van dit mooie dorpje. Ik zou er kunnen wonen, zo rustiek en stil vind ik het daar. Vandaag was ik er terug voor een route langs de noordkant van dit dorp met een grensoverschrijdende stuk naar Duitsland. Het was behoorlijk mistig en frisjes vanmorgen, ik hoopte op een sprankje zon. Die hoop werd volop beloond. Tegen het eind van de ochtend had de zon het gevecht met de mist met afstand gewonnen en schitterde niet alleen het landschap in prachtig zonlicht, maar zette ook een mooie kleurtje op mijn wanden. In Bingelrade en Jabeek wordt de winter opgeleukt met prachtig gekleurde fietsen langs de weg. Telkens een ander kleurtje, het lijkt wel een regenbooggebied. Heb ik ze allemaal gezien of zijn er meer? Het is een prachtig wandelgebied, vele kilometers kun je langs allerlei akkers en fruitbomen lopen. Het ene vergezicht over de velden en weilanden is nog mooier dan het andere. De vele windmolen op Duits grondgebied zijn kilometers ver te zien. Het heeft iets magistraals. Gezien de coronamaatregelen in Nederland smaken de Kaffee met Kuchen in het Duitse Susterseel extra goed. Na de koffie halverwege is er nog meer zon en minder modder. Ik geniet en terwijl ik over de grensweg tussen Duitsland en Nederland loop zijn kerktorens van o.a. Hillensberg en Bingelrade mooie oriëntatiepunten. Al die brede vergezichten, alsof het ook mijn denken verbreed. Opeens besef ik hoe ik kan omgaan met de Weet-je-wat-je-moet-doen-vragen? ….Ik moet helemaal niets! Mon en ik doen het hartstikke goed! Doe het ons maar eens na denk ik stiekem….. Opgewekt en opgeruimd loop ik door. Genietend van de zon en de stille hier in dit gebied. Nog het laatste stukje van mijn route door een mooi stukje leefgebied van een aantal dassen. Via een mooi dalend, kronkelend pad terug naar Viel, waar mijn auto staat. Met een nieuwe levensles in-the-pocket rij ik naar huis. Het was in meerdere opzichten een mooie ochtend.
