Kloppend hart

Buiten, Liefde Geef een reactie

Klopt het hartje nog?’ Je zou het verwachten, maar ik schrik niet van die vraag. Mon vraagt het wanneer hij in zijn trippelstoel gaat zitten. Ook de thuiszorgmensen, die Mon voor het eerst horen vragen of de hoogte van het hartje goed is, kijken dan een beetje raar. Maar al gauw is duidelijk dat het hier gaat over de juiste zithoogte van zijn stoel. Een grote zilverkleurige kraal in de vorm van een hart hangt met een lintje aan zijn stoel. Zodra de punt van het hartje de grond raakt, is dat de juiste zithoogte voor Mon en komt hij vanuit de sta-op-hulp goed terecht op de stoel. We werden in de loop der tijd creatief in onze eigen ‘hulpmiddelen.’ Zo hangen er ook kralen aan zijn bed met dezelfde functie en hebben we een deurbel ‘verbouwd’ die Mon kan gebruiken i.p.v. mij te moeten roepen. Ik hoor die bel door het hele huis en de tuin. Hartstikke handig!  Het zijn een paar voorbeelden die je bedenkt wanneer je je gedachten kunt laten gaan, zoals buiten in de natuur. Zo ontstonden tijdens het grasmaaien altijd de mooiste blogs en nu ik zo veel wandel, kan ik onderweg mijn gedachten de vrije loop te laten en vooral ook dan creatieve dingen bedenken. Vandaag loop ik samen met een vriendin van Catsop via Moorveld naar Geulle. Over brede veldwegen en uitgestrekte akkers waar de geur van de natuur (koeienmest!) je ruimschoots omarmt.  Toch koos ik deze route bewust: uitgangspunt waren liever-geen-pratschj en ergens coffee-to-go. Die pratschj-beperking lukte vrij aardig, vooral over veldwegen en de hogere bospaden was het goed te doen. Dan via een pad dat grotendeels is weggespoeld door het hoogwater van afgelopen zomer door het bos naar beneden, da’s nog wel een uitdaging. ‘Betreden op eigen risico!’ zegt het waarschuwingsbord, dus voorzichtig zijn….gelukt! Het coffee-to-go-adres is onverwachts gesloten, maar een appel, twee koekjes, een flesje water en een zakmesje in mijn rugzak maken ons behoorlijk creatief. Dat ik vandaag ezeltjes zou voeren (het klokhuis van de appel) had ik vooraf niet kunnen bedenken. De zon van vanmorgen is inmiddels geheel verdwenen achter wolken en hult zich vanmiddag in steeds dikkere mist. Toch is het hoogwater van de Maas en de volgestroomde uiterwaarden goed te zien. We staan regelmatig stil en turen door de dikke mist over het indrukwekkende water. België is vandaag geheel in de mist verdwenen. De uitgestippelde route in de komoot app laat ik deels voor wat het is, we nemen een creatieve route door de prachtige oude dorpskern van Elsloo. Nog even door het kasteelpark en dan in de auto terug naar huis. Terug naar daar waar het hart nog steeds klopt.

< VorigeVolgende >

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *