‘Je krijgt de hartelijke groeten van Jo uit Portugal’, zeg ik tegen Mon als ik thuis kom van een mooie tour langs onze zuidelijkste grens met België, langs Libeek, Moerslag en Herkenrade. Vragend en niet-begrijpend kijkt hij me aan. ‘Waar was die dan?’ Ik vertel hem over hoe ik mijn jarige vriendin verraste vandaag met een prachtige route door het zuidelijkste stukje Limburg, haar trakteerde op een lunch na afloop en als toetje een Facetime-gesprek organiseerde (boven de soep en het broodje) met een gezamenlijke vriendin, die een paar jaar geleden naar Portugal verhuisde. En dat toen haar geliefde Jo ook even door het beeld liep om te groeten. Het doet me goed dat ze vanuit Portugal ook erg belangstellend vragen naar Mon. Het raakt opnieuw nu ik dit schrijf. Mon komt al bijna 10 jaar niet meer buiten en contacten met vrienden werden in de loop der jaren steeds beperkter. Internet is zijn enige dagelijkse connectie met de buitenwereld. ‘Ja, internet en Facetime zijn mooie uitvindingen’, zegt hij als ik uitverteld ben. Da’s waar, zeker voor Mon, maar buitenzijn vind ik zeker zo prachtig. Zoals vandaag, het was een route van ruim 9 km vanaf eetcafe de Bosrand, via Libeek, Moerslag, op het randje van de grens met België naar Herkenrade en Sint Geertruid met tot slot een steil stukje door een in 50 tinten herfst getinte Savelsbos. De route voerde over graspaadjes, soms modderige veldwegen en lichte hellingen langs een grenspaal uit 1843 en een enkele vervallen, verlaten boerderij. Opnieuw zijn de kleuren in het bos prachtig. De omgevallen bomen zijn vanmorgen een uitdaging maar het lukt. Hier en daar langs een veldweg een stoere boom die pronkt met zijn kleurentooi. Mijn wandelapp Komoot laat me ook vandaag veel prachtige plekken zien, uiteraard dmv een verbinding op het world-wide-web. Buitenzijn is prachtig maar met het internet in mijn binnenzak ontdek ik de mooiste plekken en paadjes en reik ik vandaag vanuit het zuidelijkste stukje Limburg tot in Portugal. Het was een wereldse dag.
