In De tolk van Java vertelt Alfred Birney twee verhalen: het verhaal van een vader en een zoon die het verhaal en het leven van zijn vader wil begrijpen. Alle gewelddadigheden van de koloniale en Japanse bezettingen in Indonesië en hoe de Indonesische bevolking ervan weet los te rukken worden in het boek uitgebreid beschreven. Dat geeft de lezer zeker goed inzicht in de enorme complexiteit en wreedheden van en in Indonesië kort na WOII. Maar die omvangrijke en gedetailleerde vertelsels over alle geweld leiden af van de verbinding die de auteur tussen beide verhalen wil maken. De auteur gebruikt honderden pagina’s om te vertellen hoe de vele gruwelijke moorden en verkrachtingen, de dolken en geweren, het vechten en plunderingen en de enorme bloedige strijd hun impact op de jeugd van de vader hadden. Zo uitgebreid alle afschuwelijkheden beschrijven had voor mij niet gehoeven. Dat had korter gekund. Liever las ik of de zoon zijn vader echt is gaan begrijpen. Op het eind van het boek is mij dat nog steeds niet helder.
