Wat een prachtig meeslepend verhaal schrijft Diney Costeloe in haar boek De verloren kinderen. Het is zo’n boek dat je niet gemakkelijk weglegt en het liefst in een adem uitleest. Het is een internationale bestseller die wereldwijd al honderdduizenden harten veroverde. Mijn hart is daar een van. Ik lees meestal non-fictie en probeer zo te leren van dat wat ik lees. Maar lukt mij dat ook met een verhaal, een roman, een vertelboek? En wat leerde ik dan uit het verhaal van deze kinderen die onder afschuwelijke en vaak wrede omstandigheden opgroeiden in het Engeland (en Australië) van vlak na WOII? Op de laatste pagina wist ik het: ik leerde dat de goedheid van mensen altijd komt bovendrijven…. altijd.
