In haar boek ‘Dokter is ziek’ doet Gonny ten Haaft op een duidelijke en prettige manier verslag van haar gesprekken met zieke artsen en verpleegkundigen over hun ervaringen als patiënt en het ziek-zijn. Zonder uitzondering werden de geïnterviewden verrast door zelf het perspectief als patiënt te ervaren. Zij laten zien dat zelfs de mondigste mensen dat als patiënt niet zijn, maar zelfs enorm kwetsbaar worden. Zorgprofessionals en behandelaars realiseren zich dit kwetsbaar- en niet-mondig-zijn onvoldoende. In het boek wordt ook helder zichtbaar hoe lastig het is om in de zorg de mens centraal te stellen. Dat daarvoor niet alleen gedragsverandering nodig is, maar dat ook de overheersende cultuur van het systeemdenken een mensgerichte zorg haast onmogelijk maakt. Voor mij persoonlijk was het boek ook beslist leerzaam: ik leerde mijn man, die chronisch ziek en beperkt is, nog beter kennen. Ik besef dat wanneer ik zijn zelfredzaamheid wil stimuleren dat toch vaak vanuit mijn eigen perspectief benaderd. Ik vind mede daarom het boek niet alleen een aanrader voor professionals in de zorg- en welzijnssector maar ook voor iedereen met zieke mensen in zijn (naaste) omgeving.
