Doorleven

Het is de jaarlijkse winterwandeling van een fijne vriendengroep. We kennen elkaar al ruim 40 jaar, delen lief en leed en uiteraard op zo’n wandeldag ook alle nieuwtjes uit het gezin, het dorp en de rest van de wereld. Het zijn fijne wandellingen, vaak met mooie en intense gesprekken. Zelf de discussies zijn leerzaam en uiteindelijk hartverwarmend. Natuurlijk mis ik Mon op zo’n dag, via hem heb ik immers al deze mensen leren kennen. Vandaag wandelen we vanaf Schin op Geul en lopen langs de Geul naar Wijlre. Bij de start van onze wandeling worden we al gelijk getrakteerd op het vrolijke gefluit en het uitbundig stoomafblazen van de toeristische stoomtrein die zo dadelijk het nostalgische stationnetje van Schin op Geul nadert. Het is kerstvakantie, gezellig druk dus. Blije kinderen en hun ouders genieten van de ouderwetse geluiden en geuren. We gaan de spoorweg over en lopen het dorp uit. We lopen vooral over veldwegen en door weilanden en genieten – ondanks het bewolkte weer – van mooie vergezichten over de glooiingen van het Limburgse heuvelland. Via stegelkes en klaphekjes gaat het over graspaden en holle wegen. Door weilanden die zeker langs de Geul behoorlijk drassig zijn. Rustig meanderend door het landschap, bijna onvoorstelbaar hoe woest en vernietigend diezelfde Geul hier was in het voorjaar van 2021. Het is voor mij vandaag ook een dag waarop we de herinneringen aan Mon vieren. Ik vertel over hem, over hoe anders het werd en over hoe ik – toch altijd een beetje bevreesd voor een onverwachts gevoel van verdriet en gemis – de herinneringen aan hem steeds meer toelaat. Terwijl ik hier opnieuw een mooi deel van Limburg leer kennen, vertel ik hoe ik een paar dagen geleden over een figuurlijke drempel moest om de documentaire van Queen te kijken, die voor kerst op tv was. Eerst een brok in mijn keel, dan dikke tranen, maar toch blijven kijken. Mon was een grote fan, Bohemian Rhapsody werd ‘ons’ lied. Op de imposante klanken van dit nummer werden we verliefd. Een vriendin vat het onderweg samen: het is DOORleven en doorLEVEN. Dat werd een bijzonder gesprek. Geraakt besef ik dat het gaat om alleen verder leven en over het doorleven van gemis, herinneringen en pijnlijk verdriet. ‘Dat het vooral goed is als je allebei ervaart en doormaakt’, zegt ze. Ze heeft gelijk. In Wijlre gaat het verder langs de koperen brouwketels van de Brand bierbrouwerij en na kasteel Wijlre lopen we opnieuw langs de Geul. Via leuke bruggetjes komen we voorbij de gehuchten Stokhem, Schoonbron en Engwegen. Het laatste stuk gaat via een smal pad langs de Geul terug naar het startpunt. Ik had Mon graag vertelt over de gezellige dag, over alle nieuwtjes, over het mooie landschap hier of over de fazanten die sierlijk snel wegvlogen toen we dichterbij kwamen. Maar thuis is niemand. Straks om middernacht klinkt Bohemian Rhapsody uit de radio. Opnieuw nummer één in de Radio Top2000. Queen horen op de radio is denk ik DOORleven, doorleven van het gemis dat in de kleinste gebeurtenissen, dingen en liedjes kan zitten. Maar zeker ook doorLEVEN van alleen verder en Mon meenemen in mijn hart. Volgend jaar Queen weer op één? Van mij mag het, elk jaar….