De combinatie werk en mantelzorg hakt er (soms) behoorlijk in. Regelmatig, 1 x in de week, prik ik een avondje voor mijzelf. Ik geniet dan meestal met een vriendin van een heerlijk diner, een goed gesprek, een leuke filmavond of gewoon een lekkere kop koffie. Mijn trouwe twittervolgers lezen regelmatig over mijn #zorgvoormijzelfavondjes.
Onze huisarts vindt het geen goed idee. Bezorgd over de zware belasting adviseert hij dat ik minimaal een hele dag per week voor mijzelf moet vrijmaken voor deze belangrijke adempauzes; de adempauzes waar Eliane Heseltine over schrijft in haar blogs.
Maar een hele dag per week dat wordt lastig, sterker nog: sinds het overlijden van mijn schoonmoeder – vlak voor kerst 2011 – schiet dat ene avondje in de week er zelfs vaak bij in. Mijn schoonmoeder woonde naast ons en hield – als ik van huis ging – een oogje in het zeil bij mijn gehandicapte echtgenoot. Sinds een ongeval in huis – 3 jaar geleden – waarbij hij linkszijdig verlamd raakte, heeft hij bij zijn dagelijks functioneren hulp nodig.
Ik weet zelf ook dat ik regelmatig moet bijtanken. Maar het daadwerkelijk ook doen is niet gemakkelijk. Teveel geregel en kan ik wel zo lang van huis, spookt dan door mijn hoofd. Toch haalde Eliane me over de streep. Met haar blog en met haar manier van zorgen-voor-zichzelf.
Met Eliane maakte ik vorige jaar voor het eerst kennis via Twitter. Nieuwsgierig naar haar tweets over respijtzorg en wat zij allemaal onderneemt ben ik haar gaan volgen. In het najaar van 2011 schreef ze over het respijtzorg-weekendje Zuid-Limburg. Ze schreef dat ze, terwijl haar man de hele dag in Domaine Cauberg verzorgd achterbleef, heerlijk relaxte in Thermae 2000.
Thermae 2000 ligt in Valkenburg in een mooi stuk Zuid-Limburg en zo’n 20 minuten bij mij vandaan. Toen ik hoorde dat ze regelmatig zulke weekendjes deden, was de afspraak gauw gemaakt: bij een volgend weekend in Zuid-Limburg zouden Eliane en ik samen een dagje Thermae 2000 doen. Zien of de klik er ook IRL is, elkaar beter leren kennen, ervaringen uitwisselen enz.
Zondag 18 maart 2012 was het zover. Een hele dag samen met Eliane ontspannen en elkaar beter leren kennen was een heerlijk vooruitzicht. Tegelijkertijd ook een boel geregel thuis. Maar eenmaal gereserveerd moest ik wel….….En door tijdig te reserveren had ik ook genoeg tijd om thuis zaken te regelen.
Zondagmorgen zijn we vroeg op en help ik eerst mijn man met douchen en aankleden. Dan gauw zelf douchen en aankleden. We ontbijten samen en hij neemt de medicijnen die ik voor hem klaarzette. Ik smeer een paar boterhammen voor hem voor de lunch, het lijkt een beetje alsof hij weer naar zijn werk gaat – ik smeerde jarenlang zijn brood – alleen gaan zijn boterhammen nu niet in een trommeltje maar in folie verpakt in de ijskast. Ik vul de koffiemachine en zet ook ander drinken voor hem klaar. De medicijnen voor de rest van de dag staan gerangschikt op het aanrecht.
Ik geef onze 2 hondjes te eten en ook voor deze 2 rakkers maak ik eten voor straks klaar. Om half negen halen onze buren de hondjes op voor de dagelijkse ochtendwandeling. We nemen nog even de dag door. Mijn man heeft zijn telefoon met telefoonnummer van de buren binnen bereik, zodat hij ook kan bellen voor hulp. Bovendien zal de buurvrouw nog een paar keer per dag even bij hem binnenlopen. We hebben superburen!
Mijn schoonbroer zal er ’s middags zijn en dan drinken ze vast samen koffie en bespreken ze hun mannen-onderwerpen. En als het middagdutje nodig is, helpt mijn zwager hem in bed. Mijn zus zal er later die middag zijn, ze zorgt ’s avonds voor het eten. Ook zij is inmiddels wegwijs in ons huis en weet hoe en wat er voor mijn man nodig is. Ik ben extra blij dat mijn man alleen lichamelijke beperkingen heeft en er niets mis is in zijn hoofd. Hij kan dus goed aangeven wanneer hij welke hulp hij nodig heeft.
Nu alles geregeld is en hij niet de hele dag alleen is, laat ik de zorgtaken beter los. Ik stap met een geruster gevoel in de auto. Als ik bij Domaine Cauberg aan kom, staat Eliane al buiten te wachten, klaar om helemaal te ontspannen en te genieten van een heerlijk dagje sauna samen.
Over dit #zorgvoormijzelfdagje lees je in mijn blog “Het mantelzorgcompliment “
3 april 2012
Reacties 1
Marjo, geweldig. Geweldig voor Mon en voor jou. Ook meer dan geweldig dat je zo’n zorgzame en super-buren en -familie hebt. Menigeen zou die moeten missen. Hiermee worden jouw zorgtaken maar een fractie minder, maar geniet er dan ook des te meer van.
Eens met je huisarts en met Eliane: één dag per week voor jezelf. Na lang aarzelen lukte dat met je eigen avondje; lukt ook met één dag!