Mon heeft opnieuw een aantal dagen achter elkaar met veel pijn. Piekeren over de mogelijke oorzaken, dat doen we al lang niet meer. De pijn reduceren of wegnemen….was het maar zo simpel. Het is meestal wachten tot de pijn wegzakt en de dagen rustig laten zijn. Niet te veel gedoe, niet te veel plannen. Machteloos voel ik me ook al lang niet meer. Het is zoals het is. Maar vrolijk en opgewekt blijven is vaak een hele klus. Vanmorgen leek de pijn te minderen. Enigszins met een gerust gevoel reed ik noordwaarts over de A2 naar het midden van de provincie Limburg. Ik parkeer mijn auto in Echt en via een mooie woonwijk loop ik naar het buurtschap Slek. Daar ging het gelijk de natuur in. Ik loop over brede veldwegen en mooie graspaadjes langs uitgestrekte frisgroene weilanden en bemeste akkers. Komoot leidt me door het mooie Taterbos, het is er prachtig lente. Langs de Middelsgraaf geniet ik van wuivend riet en zachtjes stromend water, van frisgroene bermen met paardebloemen en dovenetels en geniet van de mooie vergezichten. Het is een stukje Pieterpad zie ik aan de bordjes in de berm….dus Arnout, Philippe en Ruben liepen hier ook langs..? Vogels begroeten me overal met hun mooiste lied. Verderop laat een reiger zijn zweefkunsten zien. Ook in natuurgebied de Doort is het volop lente. De kronkelende bospaadjes, de omgevallen boomstammen en takken, vandaag zijn dat ook hier behoorlijke uitdagingen. Tussen de bomen door schitteren de twee grootste vijvers van dit gebied. Deze plassen ook wel ‘leimkoelen’ genoemd. (Leim is Limburgs voor klei en koel is kuil) zijn ontstaan tussen 1920 en 1960 door kleiwinning door de Echter dakpannenfabriek, ooit de grootste dakpannenfabriek in Europa. Ik geniet van de frisgroene kleuren, de bloesem in bomen en struiken en jonge scheuten in het bos. Mijn pad gaat verder langs de leimkoelen opnieuw richting Middelsgraaf. Eenden stijgen op en landen een stukje verder op tussen het riet. Ik kom voorbij de resten van een oude spoorbrug, ooit onderdeel van de voormalige stoomtrambaan Roermond-Maaseik, die van 1922 tot 1938 door de Limburgse Tramweg Maatschappij werd geëxploiteerd. Een dakpannenfabriek gebruikte het spoor nog jaren voor de afvoer van klei die gewonnen werd in de Doort. Lokaal werd de tram ’t Leimtremke’ genoemd. Dat hoeft niet verder vertaald denk ik. Ik geniet vandaag volop van de lente, het prachtige voorjaarszonnetje, stoere bomen en hemelsblauwe luchten. Ik loop verder richting Ophoven. Een klein buurtschap vlakbij Echt omgeven door lange linten geel bloeiend koolzaad. Prachtig! Langs het Oude Molenbeekje nog meer geel en zonnig koolzaadbloei. Als een gele deken die voor mij, achter me, links en rechts van me bloeit. Indrukwekkend mooi en tegelijkertijd lenteachtig vrolijk. De lente omringt me, omarmt me. Ik word er vrolijk van. Opgewekt en vol energie kom ik terug bij de auto in Echt, waar dan de koffie heerlijk ruikt en de vlaai heel goed smaakt. In de auto betrap ik me erop dat ik zing.
