Elk jaar op 28 december organiseren we in onze vriendenclub een mooie, gezellige winterwandeling. We kennen elkaar al ruim 40 jaar (Oh, dat klinkt oud!) en wandelen al bijna 20 jaar jaarlijks samen een dag lang door een winters Limburgs landschap. Wegens de recente coronamaatregelen kon onze groepswandeling dit jaar niet door gaan. De thuishulp voor de hele dag had ik al geruime tijd geleden geregeld, zo enorm had ik me verheugd op een dag wandelen met fijne vrienden. Helaas, maar toen bedacht ik ….Als ik die hulp gewoon laat staan….en dan toch ga wandelen….alleen… (want alleen lopen vind ik ook best fijn)….want ik kan nu ook verder van huis en de hele dag van huis….En zo besloot ik, met drinken en boterhammen in mijn rugzak, richting het heuvelland te rijden voor een wandeling door het Geuldal. Mon en ik hebben hier in 2004/2005 veel samen gewandeld. Vooral hier, in de omgeving van Epen. Dat betekent dus vandaag veel foto’s maken en straks met Mon samen herinneringen kijken. Die foto’s maakte ik, maar het liep toch even anders…. Het is een zeer panoramische wandeling lees in de toelichting. Langs bosranden en buurtschappen als Schweiberg, Bommerig en Terziet. Een prachtig, panoramisch stukje natuur langs de Geul. Langs bosranden en door het Bovenste Bos omhoog en weer omlaag. Door en langs weilanden door kleine paadjes, heuvel op, heuvel af. Veldwegen en nog meer kleine paadjes. Langs fraaie vakwerkhuizen in Camerig, genietend van prachtige heuvellandschappen en langs de indrukwekkende Heimansgroeve. Ik loop een tijd lang langs een adembenemend mooi meanderende Geul. Regelmatig sta ik stil en geniet van wat ik om me heen zie. Ik ben blij met de wandelapp van Komoot, de duidelijke routes en ook het gemak waarmee je in de app foto’s kunt maken. Een pracht-uitvinding! Schitterend vind ik de natuur hier langs de zuidgrens van Limburg. Ik leg hier vooral vast hoe de Geul zich, soms rustig meanderend dan weer woest stromend, telkens stukjes weiland of wat bomen en struiken inpikt. Grillig op weg naar de Maas. Het weer is niet zo best vandaag. Guur, koud, steeds meer regen en het waait steeds harder. En modder, heel veel modder. Pratschj dus! Vooral in de weilanden langs de Geul is het erg drassig. Oppassen dus….mislukt…voor ik het besef lig ik languit in de modder. Gelukkig is het alleen troep en voel ik geen pijn. Ik kan dus verder. Het is wel koud die natte broek, maar gek genoeg – ondanks de regen – droogt mijn broek toch goed op. Ik kan er wel om lachen en vraag een andere wandelaar voor een foto van mij en de klodders modder. Bij de auto gaat de vieze kleding in de achterbak en met de stoelverwarming aan naar huis. Mon herinnert zich nog veel paadjes en plekken waar ik was vandaag. We lachen samen om de modderige foto. Trots laat hij de thuishulp mijn wandeling en de foto’s van onderweg zien. Stiekem denk ik dat hij Komoot ook heel leuk vindt.
