‘Sommige dingen zijn zoals ze zijn, daar kun je niets aan veranderen. Maar je kan wel kiezen hoe je daar zelf mee omgaat.’ Het zijn de eerste zinnen die ik lees aan het begin van het boek Er is leven na de dood van een geliefde. Het is tegelijkertijd de meest treffende samenvatting van dit verhaal van Els Lokker. Els beschrijft in dit boek haar leven na de roofoverval en moord op de partner, de Haagse goudsmid Ruud Stratman. Zij raakt me met haar openhartigheid en verwondert me met haar acceptatie van het leven en de dingen die daarin gebeuren. Ze vertelt over de overval, het verloop ervan en alles wat er daarna gebeurde maar ze vertelt vooral een verhaal van overleven en weer gaan leven. Dat is niet alleen troostend of hoopgevend, het is ook bijzonder inspirerend.