Goed voor mijzelf zijn…..

Leven in balans, Mantelzorg 5 Reacties

Het slot van ons tuinhekje ging kapot. Na de zondagochtendwandeling met de hondjes, bleef het slot hangen en ging het hek niet meer op slot. Een kleinigheidje zou je denken, maar toch voelde ik me weer met de neus op de feiten gedrukt. Is zelfs nog een beetje confronterend voor me, want zijn ongeval – die aardbeving uit 2008 – is daardoor weer heel dicht bij.

Sinds mijn echtgenoot gehandicapt is, zijn deze kleine klusjes voor mij, de grotere klussen worden uitbesteed aan een vriend, familie of vakman. Voor zijn ongeval hadden we zo ook onze (traditionele) rolverdeling: ik het huis en de keuken, hij de tuin en (zeg maar) de grotere dingen. Hoe anders is het sindsdien…..na wat gerommel in de gereedschapskist en enig gepriegel met een schroevendraaier en een ander spits gereedschapsding sprong plotseling de handgreep los en kon het hekje weer op slot. Gelukt! Helemaal tevreden over mijzelf verstuurde ik op Twitter een blije tweet.

En toen ontstond er een mooi gesprek in mijn Timeline:

Ik: “Mantelzorg is ook het slot van het tuinhek repareren. Gelukt!”

M: “Omdat…het repareren van een tuinhek een mannending is? Volgens mij is het gewoon onderhouden van je huis.”

Ik: “Misschien omdat het herinnert aan onze oude ’taakverdeling’…”

M: “Ook bij ons is de ’taakverdeling’ nog zo. Misschien dus meer emancipatie dan mantelzorg? Loslaten van rolpatronen…”

Ja, ze heeft eigenlijk gelijk….als je het bekijkt is het gewoon onderhoud van je huis of inderdaad gewoon emancipatie…..Ons gesprek op Twitter gaat verder:

M: “Nu je hierover twittert besef ik me dat mantelzorgers niet alleen zorgen voor de ander maar ook meer moeten zorgen voor jezelf”

Ik: “Inderdaad, goed voor jezelf zorgen is voor iedereen belangrijk, maar ik denk voor mantelzorgers nog essentiëler.”

M: “Klopt.”

Ik: “Het lijkt alsof je goedvoormijzelfzorgen ziet als zelfstandigzijn of als emancipatie. Ik bedoel meer die dingen doen die me energie geven en inspireren.”

M: “Klopt, ik had een andere associatie bij je tweet.”

Ik: “Maar ik ben zeker voor zelfstandigzijn, zelfredzaam en geëmancipeerd.”

Ik word aan het denken gezet door deze reacties. Ik praat en schrijf veel over het belang van goedvoormijzelfzorgen, over zorgvoormijzelfavondjes en over zorgvoormijzelfmomenten. En veronderstel dat ieder snapt wat ik bedoel en besef daarbij onvoldoende dat iemand dit anders kan interpreteren. Goed-voor-jezelf-zorgen is zeker emancipatie, zelf dingen kunnen, eigen regie, zelfredzaamzijn enzovoort. Misschien bedoel ik wel meer het belang van goed-voor-je-zelf-ZIJN.  Is dit wat ik wil benadrukken? Goed voor jezelf zijn door je ontspanning te hebben, je rust te nemen, maar ook die dingen te doen die je energie geven. Dat is vaak datgene wat aansluit bij je kwaliteiten en je talenten of  bij dat waarin je bent afgestudeerd of je je bekwaamd hebt. En dat is voor ieder mens van belang, maar ik realiseer het me pas echt sinds ik mantelzorger ben. Nu ik er zo over nadenk: Het is het belang van een eigen-leven-leiden…….dat is de diepere betekenis die ik geef aan goed-voor-jezelf-zijn.

Dan sluiten ook anderen aan bij dit twittergesprek:

C: “Ja en dat meer moeten zorgen voor jezelf ervaar ik als een ‘waardevolle leerschool’.”

M: “Wat maakt het nu een leerschool als ‘mantelzorger’ Want toen je single was moest je altijd voor jezelf zorgen. Is het anders?”

C: “Ja, ik was daarvoor 7 jaar single en deed ook alles zelf. In onze relatie deden we echt alles samen. Nu maak ik sloten schoon, ik bestrijd houtworm, cross op n zitmaaier, zaag bomen en kachelhout en daar bovenop ondersteun ik mijn partner in zijn hobby’s (dagbesteding). Oude auto’s, en andere gekkigheid. Ik werd ‘all-round klusser.”

K: “Als het moet kun je veel….”

C: “Wat ik leerde is dat ik als het móet veel meer kan dan ik zelf denk. Dat geeft dan weer een kick”

Ja, een leerschool, dat vind ik mantelzorg zeker. Het is de meest intense levensleerproces dat je kunt meemaken…. Je leert over de zorg, over de ziekte en alles wat erbij hoort. Over klussen in en rondom het huis, over zelfstandigheid en zelfredzaamzijn. Over regels, procedures en bureaucratie. Je ervaart hoe je relatie met de zorgvrager veranderen kan: zich verdiept of misschien je verder uit elkaar drijft. Over balanceren tussen van alles en nog wat, over nee zeggen. Je leert de hoogte van de lat te accepteren en te waarderen. “Ga eens op de lat zitten in plaats van die lat steeds hoger te willen leggen,” zei een lieve vriendin. Ik herinner het me weer. Je leert over normen en waarden, die van jezelf en die van anderen. Je leert steeds beter helder te maken wat je wilt en wat je nodig hebt. Je leert over de balans tussen afhankelijkheid en zelfredzaam. Je leert hulp te vragen en bij te veel of verkeerde hulp die te weigeren. Over je niet schuldig te voelen en je grenzen stellen. Over misschien wel het allerbelangrijkste: over hoe krachtig je kunt zijn….als het moet…. dan leer je je kracht te zien, te benutten en vast te houden.

Ik leerde mijn kracht te zien, ik leerde mijzelf te zien: wie ik ben, wat ik kan, doe, wil en waar ik naar streef. En ik denk na over hoe ik dit in de toekomst vorm wil geven. In de komende blogs wil ik met name dat laatste met jullie delen, steeds duidelijker, concreter en krachtiger. Want ook dit delen is vermenigvuldigen en is daarmee vooral ook weer goed voor mijzelf zijn….

6 januari 2014

< VorigeVolgende >

Reacties 5

Laat een antwoord achter aan Elise van der Velde Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *