“Er zitten apen op onze zolder. Ik hoorde ze zojuist schreeuwen van de honger!” Het is een bekend verhaal in onze familie en een van de bekendste grapjes die Mon veelvuldig maakte op onze verjaarsdagsfeestjes. Neefjes (van toen een jaar of tien) luisteren aandachtig met grote ogen naar zijn verhalen en volgden het allemaal met gespitste oortjes, mogelijk dat zij ook de apen konden horen. De apen zitten er al lang niet meer en de neefjes (nu allemaal veertigers) bekenden later nog vaak hoe lang ze getwijfeld hebben over het waar of niet waar van het apenverhaal. Mon maakt nog steeds regelmatig grapjes, ik herken eraan dat hij zich op zulke momenten goed voelt. Maar die grapjes kregen een nog mooiere functie. In gesprekken met zorgverleners doe ik meestal ons (en zijn) verhaal. Ik check regelmatig bij hem of ik het goed verwoord of hij zelf iets wil zeggen. Maar dan nog komt het regelmatig voor dat het vooral een gesprek tussen mij en de hulpverlener wordt, dat we dan praten over Mon in plaats van met hem. Totdat hij een grapje maakt en zo de aandacht weer volledig bij hem terug brengt. Het werkt altijd! Net zoals de natuur op mij werkt. Vandaag was ik in Gronsveld en liep een mooie route door en langs het Savelsbos. De stilte om me heen omarmt me, ik vind in het buitenzijn enorme rust en een groot gevoel van vrijheid. Het werkt ook vandaag weer. Ik wandel kilometers lang over mooie graspaden met aan mijn linkerhand de bosrand en rechts van mij uitgestrekte akkers en weilanden. De zon schijnt uitbundig, van de nachtvorst was al snel niets meer te merken. Het is prachtig hier. En stil. Alleen fluitende vogels. Hier en daar een specht die driftig op boomstammen klopt. Een koolmeesje begeleidt me geruime tijd en springt voor mij van paaltje naar paaltje. De zon kleurt groene weiden groener en de modder verdwijnt steeds meer van alle paden. De route voert niet alleen langs rustgevende vergezichten maar ook langs indrukwekkende mergelwanden en verlaten, groengekleurde kalksteengroeven. De hellingen van het Savelsbos zijn pittig. Handig zijn de traptredes die dikke wortels van bomen hier vormden. Ondertussen wordt het lente in de bermen. Ook in het bos kleuren lange slierten sneeuwklokjes de bodem mooi wit. In de zon is het uitzicht op de stad Maastricht vanaf de hellingen in het bos indrukwekkend mooi. Goed zichtbaar is ook de Pietersberg, de Enci-groeve en in de verte België. Terug over mooie veldwegen loop ik nogmaals langs prachtige mergelwanden en een indrukwekkende uitzicht over de vallei van Gronsveld. In het dorp loop ik het laatste stuk van mijn route langs mooi opgeknapte hoeves en vakwerkhuizen terug naar de auto. Met mijn batterij weer helemaal opgeladen met nieuwe energie en groot gevoel van vrije ruimte, terug naar mijn eigen grapjesmaker.
