Voor herhaling vatbaar

Buiten, Klein geluk Geef een reactie

Mijn man knapt langzaam op en reageert goed op de antibiotica. Wat rest zijn nu weer de ‘gewone’ dingen als zijn dwarslaesie met alle bijkomende pijnen en kwaaltjes. Dat ‘gewone’ klinkt misschien cynisch, maar dat is het zeker niet. Na 13 jaar heeft het een plek in ons leven gekregen en vinden wij het langzaamaan gewoon. Vanmorgen is hij weer in goede handen bij de thuiszorg en kan ik op pad. Dichtbij huis dit keer, een mooi rondje tussen/langs Guttecoven en Limbricht. De bossen Grasbroek en Limbrichterbos leken stiltegebieden, zo stil was het er vanmorgen. En dat ondanks de A2 die er vlak langs loopt. Het verwondert me, maar tegelijkertijd geniet ik van die adembenemende stilte. Op de bordjes van Natuurmonumenten lees ik dat er in beide bossen reeën en wilde zwijnen leven. Het weer was prima, met veel bijzondere luchten en later in de ochtend opnieuw de zon. Hier en daar is al een beetje herfst in dit schitterend gebied. Geen cafeetje of terras onderweg, maar de koffie bij een dierbare vriendin na afloop was ook bijzonder aangenaam. Net als de wandeling voor herhaling vatbaar.

< VorigeVolgende >

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *