Deze week ben ik met mijn gedachten veel bij de gebeurtenissen van vorig jaar. Hoe Mon begin augustus ziek en zieker werd. En op 9 augustus overleed. Het is als een heel heldere film, dat zal ook wel zo blijven. Het is goed, schrijft een lieve vriendin, om even extra stil te staan bij wat Mon voor jou betekende. En daarnaast ook te ervaren wat je het afgelopen jaar hebt meegemaakt en leerde. Zeker ook te mijmeren over de mooie ontmoetingen en hernieuwde vriendschappen, over al die fijne mensen die me steeds warm omarmen en goed vasthouden.
Ik praat er over met een belangrijke, allerliefste vriendin. Vandaag rijden we samen naar het uiterste zuid-oostelijke puntje van Limburg en tegelijkertijd het hoogste punt van Nederland. Onze wandeling start in Vaals, een prachtig dorp met machtigmooie historische gebouwen. We beginnen al gelijk heel gezellig in het oude centrum op de weekmarkt. Het is er gezellig druk, het ruikt er lekker naar vers fruit en gebakken vis. Na een jurkje en een truitje te hebben uitgezocht – maar toch weer laten hangen – gaan we langs het mooie kasteel Bloemendal en voorbij het voormalig ienie-minie douanekantoortje, genaamd de “Kleng Wach, uit 1890. Voorbij een oude grenssteen van de Rijksstad Aken stappen we de grens over en lopen over Duits grondgebied de Vaalserberg omhoog naar het Drielandenpunt. Onderweg genieten we van prachtig uitzicht op de stad Aken. Ondertussen delen we alles van een jaar geleden. Hoe zij toen bij me bleef, met mij ’s nachts naar het ziekenhuis reed. Hoe we later die nacht de slaap niet konden vatten en in de zwoelte van die zomernacht nog lang in onze pyjama’s buiten zaten.
Het is een afwisselende route vandaag. Graspaden, het natte gras van weilanden, brede veldwegen en holle stijgende paden door het bos wisselen zich af. De klimmen zijn lang, steil en pittig. We zien diverse gedenkstenen uit WOI en WOII zoals het momument Via Dolorosa, de plek waar de Duitsers in 1914 aan het begin van de Eerste Wereldoorlog België binnenvielen. Verder markeren de typische grenspalen tussen de Belgische en Nederlandse grens onze route. We naderen grenspaal nr. 1 (jaartal 1843) en zijn daarmee boven op de Vaalserberg aangekomen bij het drielandenpunt. Hier ontmoette Belgie, Nederland en Duitsland elkaar letterlijk. En ook hier is het gezellig druk, het is duidelijk vakantietijd. Bij een heerlijke mok koffie met gebak delen we hoe ongelooflijk anders het allemaal werd.
Dan gaan we verder op weg naar grenspaal nummer 2. Onze terugweg naar Vaals gaat langs de Belgische grens door het Preusbos naar Gemmenich en door de weilanden langs het gehucht Wolfhaag. Ook hier hebben we regelmatig prachtige uitzichten. Langs frisgroene meidoornhagen en via stegelkes lopen we door weilanden, over vlonderpaden en komen via mooie holle wegen terug in Vaals.
‘Zonder jou wordt alles anders’ Die woorden schreef ik bij zijn afscheid. Hoe anders, dat besef kwam later, ik besef het nog steeds, elke dag opnieuw.
Het gemis is groot, ik koester de herinneringen van ons leven samen. En nu, nu maak ik nieuwe herinneringen. Samen met al die lieve mensen om me heen. Maar, mijn allerliefste Mon is daar altijd bij.
