Terwijl ik zijn boek Het tekort van het teveel lees brengt Damiaan Denys me regelmatig aan het schrikken. Zijn analyse over de mentale zorg in Nederland past volgens mij niet alleen op die mentale zorg. Want die past zeker ook op andere essentiële delen van onze (economische) samenleving en consumptiemaatschappij. En dat is schrikken. Zoals bij de meest essentiële stelling uit het boek: Het aanbod bepaalt de vraag. Als je nog steeds denkt dat je vrije keuzes maakt, bijvoorbeeld met betrekking tot je koopgedrag, dan laat vooral dit goed tot je doordringen: het aanbod bepaalt de vraag. Er is iets geks aan de hand stelt Damiaan Denys. Westerse landen behoren al jaren tot de gelukkigste landen ter wereld. Nooit eerder was de welvaart hoger, rijkdom groter en levenskwaliteit beter. Ze staan aan de top van de wereld op het gebied van onderwijs, leefomgeving, gezondheid, veiligheid en welzijn. Toch lijden vier op de tien mensen in hun leven aan een psychische stoornis en ondergaan in Nederland jaarlijks een miljoen mensen een behandeling voor psychische klachten. We zijn welvarender, maar mentaal zieker dan ooit. We zijn gelukkiger, maar lijden meer dan ooit. Hoe kunnen we deze paradoxen begrijpen? Verwachten we te veel van het leven? Brengt welvaart meer ongeluk? Waarom faalt de mentale zorg? Kunnen we nog gezond en normaal lijden? Zijn onze verwachtingen te hoog? Mogen we nog menselijk zijn? Ondanks, of misschien dankzij die schrikmomenten, las ik dit boek met veel interesse. Het boek is een aanrader voor iedereen die de gezondheidszorg, maar ook het onderwijs, de wetenschap, de politiek, de media en/of het klimaat belangrijk vindt.