Het opruimen na het overlijden van Mon kost behoorlijk wat tijd. Ik neem die tijd ook. Opruimen van alles dat ik niet meer nodig heb, niet meer gebruik of nooit gebruikt heb. Maar wat kan een mens toch veel verzamelen. Mon was van het bewaren, ik veel meer van het opruimen. Het werd veelal bewaren en dus stond mijn zolder vol spullen en dingen in dozen ‘die misschien nog eens van pas komen…?!’ Inmiddels breng ik orde aan tussen wat nog nodig, wat kan weg en waar kleeft herinnering aan. Maar aan oude computers en kapotte printers, daar zit geen emotionele herinnering… Die opruimdagen wissel ik af met mooie wandeldagen. Ik voel me er prima bij. Zeker op mooie zonnige herfstdagen zoals vandaag. Ik rij opnieuw naar het zuiden van onze provincie en parkeer mijn auto in Noorbeek. Al vrij snel loop ik midden tussen de akkers en weilanden. De zon schijnt schitterend over de glooiingen van de heuvels hier. Straks steek ik de grens met België over voor een prachtige wandeling door de Voerstreek. Ik kom door menig buurtschap of gehucht zoals Vroelen in Nederland of Veurs in België. Door Ulvend dat deels Nederlands, deels Belgisch is. Ik was hier ooit eerder…..met Mon samen geloof ik. Het is een heuvelachtige, panoramische wandeling. Over brede veldwegen en holle wegen ga ik richting Broekbos. Daar gaat het gelijk omlaag, erg steil omlaag zelfs. Voorzichtig zet ik mijn stappen op de dikke, grillige keien, die door de gevallen bladeren niet goed te zien zijn. Dan rinkelt er een belletje….een mountainerbiker?…die hier naar beneden durft….dat vind ik knap.Ik draai me om en wil aan de kant gaan, maar… geen fiets te zien. Dan zie ik dat het belletje een berichtje op mijn telefoon is: ‘Beste client, welkom in België…’ Een ander soort belletje dus. Beneden aangekomen zie ik tegen de Belgische hellingen imposante wijngaarden in de zon prachtig kleuren. In Veurs herken ik het authentieke winkeltje van Jetteke. Ooit zaten Mon en ik hier op twee overjarige terrasstoeltjes en dronken een Voerdrupke, een lichte jeneverdrank, regionaal erg bekend en beroemd. Jetteke is lang geleden overleden, maar het drankje kan nog worden ingeschonken. Vandaag ga ik langs en loop verder door de mooie natuur van de Voerstreek, de herfstgekleurde vergezichten zijn ook hier indrukwekkend mooi. Ik ruik de geuren en kleuren van koeien, boerenland en rijpe appels als ik Sint Pietersvoeren binnen wandel. Ik was hier eerder met wandelvrienden, Mon was er toen bij, lang geleden. Ik herken het gezellige terras met koffie en vlaai waar we destijds zaten. Vandaag stop ik niet, ik ga verder over brede veldwegen langs mooie vakwerkhuizen en imposante boerenhoeves. In Sint Martensvoeren volg ik het pad langs het beekje de Voer. En dan…waar het aan het begin van mijn route steil omlaag ging, gaat het hier pittig steil omhoog de Kattenrothberg op. Boven in het weiland kom ik op adem en heb achteromkijkend weer een indrukwekkend uitzicht over de Voerstreek. Voor me zie ik de kerk en het kasteel van Mheer. Nederlandse contouren dus. Over een mooie veldweg langs wijngaarden van Noorbeek geniet ik opnieuw van het prachtig uitzicht, nu over de Limburgse heuvels. Mooi hoe zoveel mij hier herinnert aan Mon en onze wandelingen in de jaren voor zijn ongeval. Herinneringen zitten niet in dozen of kasten, herinneringen bewaar ik in mijn hart.
