Het is een bewolkte dag met af en toe de zon. Dat was althans de weersvoorspelling voor vandaag. Mijn man is redelijk fit, ik kan een uurtje van huis. Vandaag loop ik door en langs mijn eigen geboortedorp. Ik wil genieten van een stukje natuur waar ik in deze herfst nog niet eerder was. Het krikelsveld, de pasveersloot, langs de Scharberg, door het patersbos, via de meulenwieerd en de oude dorpskern terug naar huis. Eerst moet ik een stuk door de bebouwde kom. Ik heb een leuke gesprek met een dierbare vriendin die op deze mooie dag in haar voortuin bezig is. Ik loop verder, de lucht boven mijn dorp is een beetje onheilspellend, maar zodra ik mijn eerste stappen over de eerste veldweg zet is daar de zon. Ook zo vlak bij mijn geboortegrond is dit weer een mooi stukje Limburg. Het Krikelsveld herinnert me aan mijn oma, het is vlak bij haar oude huis. Het gebied rond de pasveersloot is een aantal jaar geleden mooi getransformeerd tot een groenrijk wandelgebied waar ook het leefgebied van de das bespaard bleef. Langs de Scharberg en Julianakanaal naar het patersbos en de kasteelruïne van Stein. Langs de meulewieerd verder. Daar ontmoet ik een vriend van vroeger: “Nou ja, dat ik je nu in het echt tegenkom. Hoe bijzonder is dat! Ik volg je prachtige wandelingen en kleurrijke verhalen in de socialmedia en nu, vandaag zit ik zelf in een van je wandelverhalen.” Inderdaad Willem, je zit er in! Hij vraagt belangstellend naar Mon en we halen mooie herinneringen op aan ons uitgaansleven van lang geleden. Het is de tweede fijne ontmoeting vandaag. De mooie wandelgebieden van mijn dorp of de prachtige herfstkleuren in het zonnetje, schitterend mooi, maar vandaag zijn het vooral de ontmoetingen van vanmiddag om te koesteren als geweldige kadootjes.
