Sinds het ongeval van Mon heb ik redelijk leren klussen (vind ik zelf). Mon gaf daarbij regelmatig aanwijzingen in hoe en wat, regelmatig kon ik ook zonder zijn tips. Zo leerde en durf ik de meest voorkomende ‘mannenklussen’ in huis. Als het dan lukt, kan ik heel trots zijn op mijzelf. Wanneer het niet lukt of teveel is voor twee handen, dan zijn er fijne, geweldig behulpzame buren of een superzus- en superschoonbroer. Ik prijs me bijzonder gelukkig met deze mooie mensen. Nu en ook vorige week. De hoosbuien van vorige week waren hier kort en krachtig. Gevolg: een ondergelopen kelder, een paar centimeter water in de garage en regenwater dat langs de binnenkant van de schuifpui sijpelde, maar ik heb dus superfijne buren. Ze kwamen gelijk en in een klein uur was alles weer redelijk droog en opgeruimd. De weersvoorspelling voor vandaag is opnieuw dreigend en met de kans dat ik straks weer moet soppen bleef ik dicht bij huis en liep een mooie route rondom het dorp waar ik woon en ben opgegroeid. Mijn rondje begon in de Lendwert (Steins voor landweer). Ik loop naar het Heidekamppark via de restanten van de zg. veewallen. Vee werd door ondoordringbare begroeiing van de wallen tegengehouden en het wild werd er door buiten gehouden. Hierdoor kon voorkomen of beperkt worden dat akkers vernield werden. Ook plunderende bendes werd het zo moeilijker gemaakt. Mooi dat die historie nog steeds zichtbaar is in het landschap. Het Heidekamppark wordt steeds mooier en groener. Volwassener dus. En dan te bedenken dat dit ooit een vuilstortplaats was. Het is open, weids en er zijn brede paden. De zon schijnt nog en in de oude dorpskern van Urmond is nog niet veel te merken van slecht weer. Ik zie koeien langs de Maas de beschutting van de bomen opzoeken, zouden zij eerder merken dat het weer dreigt? Verder over graspaden en brede veldwegen richting Maasband, een gehucht van 3 straten en 140 inwoners. De luchten dreigen, steeds meer ook, maar het blijft nog droog. Als ik later via de graspaden vlak langs de Maas loop vallen de eerste druppels. En de wind maakt het niet gemakkelijk om mijn cape om te doen en aan te houden. Maar het lukt. Ik geniet van de wijdse blikken over de Maas en over de uiterwaarden. Van een ‘beetje dom kijkende’ runderen voor mij, midden op het graspad. Van verderop rustig grazende Koninkspaarden. Het is bijzonder indrukwekkend allemaal. Spot ik daar een ooievaar? De regen mindert en de koffie in Meers is gezellig en goed. Terug langs het Julianakanaal en na de brug door Het Brook terug. Dit groene gebied, ook wel Ziepe genoemd, is van oudsher een waterrijk gebied met ruige begroeiing. Ik herinner me de verhalen van mijn vader, hoe hij in zijn jeugd struinde door dit moerassig gebied. Zelf heb ik op een ondergelopen weiland dat nu een regenbuffer is nog geschaatst. Ik was een jaar of tien en het ging prima op de houten ijzertjes. Bijna thuis, het is droog en opgeklaard. Het soppen bleef uit vandaag… daarvoor in de plaats verstopte de aanrechtafvoer in de keuken. Ik heb mijn superzwager gebeld. Ik maak vast koffie.
