Mantelzorg Maatje

Leven in balans, Mantelzorg 10 Reacties

“Waarvoor heb ik het steunpunt mantelzorg in onze regio nodig? En wat wil je dan voor soort ondersteuning?” Die vragen stelde mij vorige week een gemeenteambtenaar, die graag een goed mantelzorgondersteuningsbeleid in zijn gemeente wil vormgeven. Tja, ik moest hier toch wel even over nadenken en terugdenken aan de laatste 4 jaar van ons leven. Welke ondersteuning heb ik gehad en had ik willen hebben….

Direct na het ongeval van mijn echtgenoot Mon – in december 2008 – draaide alles om hem en zijn herstel. Er volgde een intensieve tijd in ziekenhuis en revalidatie-kliniek. Er was een aardbeving in ons leven gebeurd en alles, maar dan ook echt alles in ons leven stond op z’n kop. Opeens moesten wij samen dealen met hele andere dingen: zoals het accepteren van zijn beperkingen en het verwerken hiervan, zoals het verlies van vrienden en hiermee leren omgaan. En wat te denken van je huwelijk…..ons huwelijk waar opeens, naast onze relatie als man en vrouw, ook de relatie van patiënt en verzorger ontstond. Is het steunpunt Mantelzorg op zo’n moment er om daar de helpende hand te bieden? Dat heb ik nooit zo begrepen…..

Ik kreeg van de ene op de andere dag te maken met een voor mij onbekende zorg- en welzijnssector. En ook ik ontkwam niet aan een oerwoud van regels, procedures, loketten en websites. Een goede vriendin van mij vatte het mooi samen, ze zei: “ Als je op de autosnelweg een ongeval krijgt, staat er altijd een praatpaal in de buurt. Daar hoef je maar in te praten en alle hulp komt er aan. Er staan zelfs bordjes langs de weg, die je de richting er naar toe wijzen. Als je zoiets overkomt zoals jullie overkomen is, zou je dus ook een soort praatpaal moeten hebben.”  En dat klopt. Want het is een hele zoektocht, die elke mantelzorger doorloopt, steeds opnieuw. Je belt en praat met heel veel professionals, je googled je suf en gaat op zoek naar ervaringen van anderen. Je zoekt in boeken en tijdschriften, je twittert, je mailt, overal zoek je naar informatie. Het is een ware ontdekkingsreis. Is het steunpunt Mantelzorg die praatpaal? Dat heb ik nooit zo begrepen…..

Als je het navraagt dan bieden ze bij het steunpunt ook emotionele hulp. Maar wanneer je thuis met je hoofd onder het kussen kruipt, denk je echt niet aan het steunpunt maar eerder aan een goede vriendin of een bevriende mantelzorger om uit te huilen. Hoe komt het toch dat ik niet als eerste aan dat steunpunt denk? Is dat omdat ze ’s avonds geen spreekuur hebben maar slechts 2 uurtjes op één woensdagmiddag per maand? Ik heb dat nooit zo begrepen……

En als je bij hen aanklopt, dan zullen ze helpen met formulieren en regelgeving. Niemand heeft me verteld dat het steunpunt dit doet, ik baande me zelf een weg. En als je bij een WMO-loket zelf terecht kunt met vragen, waarom zou ik dan ook nog naar een steunpunt Mantelzorg gaan? Dat heb ik nooit zo begrepen……..

Ik kende het steunpunt alleen als organisator van die gezellige middagen voor mantelzorgers en vrijwilligers. Voor workshops tenen-lezen, bloemschikmiddagen en mantelzorgplanten. Is het steunpunt Mantelzorg er voor ontspanning die niet alleen bij ouderen maar ook bij me past? Ontspanning met mijn eigen vriendinnen en familie…dat organiseer ik zelf en vraag ik niet aan het steunpunt. Dat heb ik nooit zo begrepen……….

Wanneer je er naar vraagt, dan is het antwoord: “Je kunt er voor alles terecht.” Ik ken echter de ondersteuning mantelzorg vooral van een aanbod dat gebaseerd is op het beeld dat mantelzorg (altijd) zwaar is en ik zie dat ze zich vooral richten op de oudere mantelzorger. Ik heb het nooit zo begrepen…..

“Waarvoor heb ik het steunpunt mantelzorg in onze regio nodig? En wat wil je dan voor soort ondersteuning?” Eigenlijk zijn dat mooie vragen die de gemeenteambtenaar mij stelde. Hij praat met mantelzorgers en vraagt rechtstreeks naar onze behoeftes. Het huidige aanbod sluit in elke geval niet aan bij mijn behoefte en wensen als mantelzorger. En nadenken over mijn wensen die ik bij het steunpunt kan neerleggen, daar neem je de tijd niet voor in alle drukte van je nieuwe leven. Tot dat….

Mon en ik hadden allebei een fulltime baan. Door het ongeval raakte Mon definitief en volledig arbeidsongeschikt en ik probeerde aan het werk te blijven. Dat lukte tot eind 2011. Toen waren er die heftige omstandigheden op mijn werk, het was allemaal te veel. Een burn-out was de diagnose, terwijl ik helemaal niet ziek wilde zijn of kon zijn. De huisarts begreep het. Hij zorgde ervoor dat ik hulp kreeg. Psychologische hulp. En voor het eerst ervoer ik dat deze psycho-therapeute er voor mij was. Voor mij alleen en in de eerste plaats voor mij…….. Voor het eerst stond er iemand naast me, iemand waar ik mijn hele verhaal kwijt kon. Een maatje, een coach, in mijn geval een therapeut.  Samen met haar leer ik de balans in mijn leven te zoeken. Balans tussen Mon en mijzelf, tussen werk en privé, tussen zorgen voor hem en zijn partner zijn, tussen mantelzorg en mijn eigen leven, tussen onze eigen regie en de hulpverleners.

Terugkijkend gun ik elke mantelzorger zo’n coach, een therapeut of een maatje. Afhankelijk van de soort en intensiviteit van de persoonlijke behoefte aan een luisterend oor of praktische hulp. Maatwerk en gedifferentieerd. Een prima rol voor de mensen in de ondersteuning mantelzorg om op zoek te gaan naar de juiste individuele ondersteuning van mantelzorgers.

De therapie maakte mij tot nu toe zelfverzekerder en geeft me steeds meer kracht om voor Mon te zorgen. Maar het geeft mij met name het besef dat ik vooral mijn eigen leven moet leiden. Niet alleen de ontspanning zoeken, maar ook die dingen te doen die me energie geven en bij mijn passie en talenten passen. Dit is de meest belangrijkste aanbeveling bij alle onderzoeken naar mantelzorg. Ik zie dit dan ook als de grootste kans voor de Steunpunten. Maar dit is nu niet de hoogste prioriteit in de ondersteuning van mantelzorgers. Dat heb ik nooit begrepen….ik begrijp dat nog steeds niet….

23 maart 2013

< VorigeVolgende >

Reacties 10

  1. Lieve Marjo, ik werd vooral getroffen door je zinnetjes… ‘Dat heb ik nooit begrepen’ en ben verheugd dat je het nog steeds niet begrijpt. Want is niet steeds het met open blik in de wereld staan, nieuwsgierig naar wat de dag en de mensen in je omgeving je te bieden hebben, datgene wat je geeft wat je nodig hebt? Het ene moment heb je iets heel anders nodig dan het andere…. zo ben je moe, en zo kun je de hele wereld aan. Mijn ervaring is dat als ik heel gericht op zoek ga naar een oplossing voor wat ik zie als een probleem, ik het niet vind en mijn probleem alleen maar groter lijkt te worden. Maar als ik nieuwsgierig ben, open sta voor andere mensen, vragen stel…. dan lijkt het alsof mijn behoeften vanzelf worden vervuld. En dan vaak juist daar waar ik het niet zoek of verwacht….. en die momenten zijn er vooral als de nood het hoogst is.

  2. Lieve Marjo dit verhaal maakt eens temeer duidelijk dat de regio, de wereld, jou (w kracht en inzichten) nodig heeft….

    Misschien besef jij het (nog) niet maar “In de zorg voor de ander jezelf blijven zien”, is groter dan groot. Vooral blijven bloggen. Er komt een dag dat ook deze energie wordt opgepikt, gedeeld en vermenigvuldigd.

  3. Wat een mooi en duidelijk verhaal, Marjo.
    Je maakt hier zo goed duidelijk wat mantelzorg is/kan zijn. Ik hoop wel dat de gemeenteambtenaar iets doet met jouw ervaring en verhaal. Raar dat er niet wordt ingezien dat het versterken van de persoon die mantelzorg verleent, positief uitpakt voor iedereen. En ja, dat doe je juist door aandacht te houden voor je eigen leven en passies, naast de taken als mantelzorger. Hoezo, geen prioriteit?
    Jouw blog is hard nodig, blijf schrijven.
    XX
    Carla

  4. Hallo Marjo,
    Mijn collega wees me op deze blog en zei:”Claudia, deze mantelzorger zegt nu precies waar jij je al jaren druk over maakt” Dit is precies waar ik in de veel te korte twitterberichten met jullie op doelde. Die bewuste avond heb ik gefrustreert geschreven: ‘laat maar’.

    Ik gun de mantelzorger dat hij zichzelf kan zijn in de mantelzorg. Natuurlijk moet je keuzes maken, dingen laten, accepteren, nieuwe wegen bewandelen, afbreken en opbouwen maar vooral met een gevoel van overzicht, doel, keuze, regie.

    Blijf jezelf in de mantelzorg!!!

    1. Hallo Claudia,

      Inderdaad is soms (of vaak) twitter te kort om elkaar te begrijpen of echt de kern te vertellen van wat je wilt zeggen. Fijn dat je er hier nu op inhaakt.
      Je zegt het raak: “Blijf jezelf in je leven waar (toevallig) ook mantelzorg inzit, maar blijf vooral jezelf.”

      Dank je voor je reactie,
      Groet,
      Marjo

  5. Marjo, wat een mooi beeld schets je van de zaken waar je tegenaan liep en loopt, in je mantelzorgend bestaan.
    Misschien kan je de betreffende ambtenaar alsnog attenderen op het bestaan van mantelzorgmakelaars. Dat zijn mantelzorgondersteuners die WEL buiten kantoortijd werken, een luisterend oor bieden en naast je staan met hulp die JIJ nodig vindt. Mantelzorgmakelaars worden ( meestal) niet gesubsidieerd, maar zijn (meestal) zelfstandige ondernemers, die alleen ingezette uren factureren. Gemeenten die mantelzorgmakelaars vergoeden voor hun inwoners bieden VRAAGgerichte mantelzorgondersteuning, in plaats van AANBODgestuurde. Lees meer over mantelzorgmakelaars op de website van de beroepsvereniging van mantelzorgmakelaars: http://www.bmzm.nl.

    1. Dank je Freke,

      Een van mijn boodschappen in dit blog is de onbekendheid/onwetenheid over de steunpunten mantelzorg. Als je niet van het bestaan weet, dan ga je er ook niet naar op zoek. Dat heb ik ook wel een beetje met mantelzorgmakelaars. Ik wist lange tijd niet van deze beroepsgroep, waarvan ik overigens vind – nu ik weet wat ze doen en kunnen – prima hulp bieden. Ik zou voor meer zichtbaarheid willen pleiten en tegelijkertijd ben ik met je eens: Gemeenten zouden het zich gemakkelijker kunnen maken door (zelfstandige) mantelzorgmakelaars in te zetten in de ondersteuning voor mantelzorgers.

      Dank je voor je mooie reactie,
      Groet,
      Marjo

Laat een antwoord achter aan marjobrounsbackhuis Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *