Als ik bij vrienden in de auto stap vertelt mijn vriendin gelijk over hun vakantieplannen in 2023. Terwijl we naar Simpelveld rijden voor een wandeling over het plateau van Ubachsberg, vertelt ze enthousiast over al haar nieuwe ideeën. Ik geniet van haar verhaal en luister. En denk aan het boek dat ik momenteel lees. Over luisteren en de juiste vragen stellen, overal en in elke situatie. Ja, ik lees weer. Na het overlijden van Mon in augustus jl heb ik nauwelijks nog gelezen. Maar sinds deze week zit ik weer regelmatig knus op de bank met een boek en een kopje thee. Heerlijk ontspannen leer ik niets te doen. Niets hoeft, niets moet. Na 14 jaar intensieve zorg voor Mon, altijd ‘Aan’ staan, een boel regelgedoe en er 24/7 voor hem zijn, is dat niets-doen een hele ervaring. In dat niets-doen de rust vinden, het alleen-zijn ook als een gevoel van vrijheid ervaren…ik besef dat me dit steeds beter lukt….en dat voor iemand die graag onder de mensen is. Ik vertel erover tijdens de afwisselende wandeling van vandaag. Hoe de rust vinden me verrassend goed afgaat. We dalen regelmatig af over de glooiingen van het plateau en het gaat daarna weer omhoog over brede veldwegen, via smalle paadjes tussen weilanden door of stiekem steil over graspaadjes langs bosranden. Het is wat nevelig vandaag, maar de vergezichten zijn desondanks bijzonder indrukwekkend. We zien in de verte de contouren van Heerlen, de toren van de kilometers verder gelegen St.Martinuskerk van Vijlen. Verderop zien we 133 meter hoge tv-toren in het Aachener-Wald en de uitkijktoren op het Drielandenpunt in Vaals steekt boven de nevel uit. Het is gestopt met regenen en de zon probeert tussen de dikke bewolking door te dringen, zo af en toe lukt dat ook. Gezellig kletsend lopen via klaphekjes en stegelkes door weilanden, waar de glooiingen ons niet alleen uitnodigen om te dalen en te stijgen, maar ook regelmatig dwingen schuin te lopen. Mijn linkervoet zet ik geruime tijd hoger dan mijn rechter neer in het drassige gras. Daar waar het modderig is, is dat een hele uitdaging. Toch houden we bij alle manoeuvres en gezellige praatjes oog voor het landschap hier. Net als de vele laagstamboomgaarden liggen de witte huizen van Simpelveld en diverse mooie statige boerenhoeves indrukwekkend tegen de heuvels geplakt. We komen voorbij de Bulkensmolen en de Molen van Houben, beiden uit de 18 eeuw en zien de resten van de kalksteengroeve Putberg. Het is één van de 44 kalkovens die rond Ubachsberg in bedrijf waren. We lopen door kleine buurtschappen als Bosschenhuizen en Bulkensbroek met enkele prachtig uit mergel opgetrokken boerderijen en gaan verder langs de Eyserbeek richting Simpelveld, waar de soep en broodjes heerlijk smaken. Het was een gezellige wandeldag met vrienden samen. Ik geniet van het samenzijn, hun verhalen, het samen eten. Thuis smijt ik de modderschoenen buiten neer en zet koffie. Het is fijn om weer thuis te zijn. De stilte in huis went en is niet meer altijd onaangenaam. Ik geniet nu zelfs regelmatig van die stilte, van de rust en zelfs van het alleen zijn. Ik geloof dat ik me heel goed met mijzelf kan vermaken. Steeds beter ook.
