‘Ik lees alles van je, ik like dan wel niet alles, maar lezen doe ik het wel’, zegt ze terwijl ze haar wandelschoenen aantrekt. Vandaag wandel ik met een oud-collega, een goede vriendin inmiddels. Het is een jaar geleden dat we elkaar zagen. In mijn leven zit sindsdien meer vrijheid voor mijzelf en zij is twee kleinkindjes rijker. Het is fijn haar weer te zien, bij te praten en te horen hoe ze mij en mijn verhalen volgt. We lopen vandaag door en rond Elsloo. Er zijn mensen die Elsloo het mooiste dorp in mijn gemeente vinden. Ik begrijp die mensen. We wandelen door dit historische dorp en de verrassende natuur er om heen. Ze laat me haar geboortehuis zien, we lopen over de mooiste, zonnigste veldwegen rondom het buurtschap Catsop, door schaduwrijke holle wegen en langs prachtige hoogstam-appelbomen. Plagend geeft ze me ‘goedbedoelde’ adviezen (ze leest ze echt allemaal, zo blijkt…) en vertelt wat ze uit mijn verhalen en anekdotes haalt. Ze vindt het mijmeringen….mijmeringen van Marjo noemt ze het. Die haar ook aan het denken zetten. Dat ontroert me, ik ben er een beetje stil van. We gaan over kronkelige bospaadjes, langs kleurrijke bermen vol klaprozen, korenbloemen en gele ik-weet-even-niet-hoe-ze-heten. De geur van de varkenshouderij die ons over de bermen tegemoet komt, zal ik jullie besparen. Over de spoorbrug naar Ter Hagen staan we al snel met beide benen in het mooie Bunderbos en lopen verder langs de brandnetels bij de Hemelbeek en dan weer over mooie graspaden. Overal in dit hellingbos ontspringen bronnen en beekjes. Het kletterend geluid van het water klinkt als muziek zo mooi. De zon schittert tussen de bomen, over grote struiken en grassen. We staan regelmatig stil om te genieten van alles om ons heen. Samen even op een bankje bij een veldkruis delen we dingen en anekdotes uit onze leven. Ik geniet van haar kleinkindjes-verhalen, hoe anders is haar leven dan het mijne. Maar ik geniet, het gaat een keer niet over pillen en pijn. En ik besef: het zijn haar mijmeringen die ze me laat zien. In het kasteelpark langs glanzende vijvers en dan gaat het weer steil omhoog. Langs kleurrijke en grappige kabouterhuisjes bij de wortels van grote, dikke bomen. Bij het grote-mensen-theehuisje is het uitzicht overweldigend. Het kasteelpark, de vijvers, in de verte het Julianakanaal en de Maas. En nog verder de eerste huizen van het Belgische Kotem. Het is genieten vandaag: van de natuur, de historische plek en van elkaar. Ik geniet vooral van haar ontwikkeling en de levenswijsheden die zij verzamelde. Over haar vroegere werk, over haar oma-zijn. Ik leer ook van haar besef ik. Hoe mooi is dat? Door graspaden en langs mooie grasvlaktes gaat het verder, het niet voor te stellen dat in mijn jeugd hier een drukbezocht zwembad was. De natuur overweldigt je nu hier, op een mooie, indrukwekkende en tegelijk rustgevende manier. Door een mooie kasteellaan lopen we naar heerlijke koffie en aardbeienvlaai. We zijn weer helemaal bijgepraat.
