Zonder zichzelf te sparen beschrijft Sinan Çankaya in Mijn ontelbare identiteiten hoe moeilijk hij het vindt om een eigen verhaal te vertellen tegen de achtergrond van de debatten over integratie, cultuur en racisme. Steeds laveert hij tussen wortelen en willen vluchten, tussen ‘wij’ en ‘zij’, tussen straat en school, tussen een erbij en er niet bij horen, tussen ongebreideld individualisme en een soms beklemmend collectivisme. Op de dag van de jubileumviering, waar hij zijn oude geschiedenisleraar Nico Konst weer onder ogen moet komen, vertelt hij zijn verhaal. Mijn ontelbare identiteiten is een bespiegeling op de veranderde omgang met de ‘de Ander’ in Nederland. Het is een indringend verhaal over opgroeien in Nederland als kind van migranten. Het is een interressant boek, inspirerend ook en het geeft een goed beeld van dat wat kinderen van migranten ervaren (in hun jeugd) in Nederland. Voor iedereen die behoefte heeft aan een bredere op dat wat migranten(kinderen) ervaren in Nederland is dit een uitstekend, leerzaam boek.
