Waarom kiezers zich niet gehoord voelen werd zelden zo kort, bondig en treffend goed uitgelegd als in dit boek van Tom van der Meer. Hij breekt in Niet de kiezer is gek een lans voor de kiezer die steeds maar weer ten onrechte de schuld krijgt van het gebrek aan vertrouwen in de politiek en van wispelturig stemgedrag. Ronduit zorgelijk noemt hij het dat politici en media massaal de vlucht naar voren zoeken in maatregelen die de democratie zouden moeten redden maar feitelijk ondergraven, en bestuurlijk niets oplossen. Kiesdrempels, fusies van partijen, referenda en burgerfora; het zijn contraproductieve medicijnen voor een verkeerd begrepen kwaal. Het zijn de politici zelf die zich een spiegel moeten voorhouden. Er is geen crisis van de democratie, er is een crisis van de gevestigde partijen. Zij zitten op een doodlopend spoor, maar blijken niet bij machte bij te sturen. De schrijver veegt de vloer aan met voorgestelde oplossingen van het probleem (de crisis) dat volgens hem niet bestaat. Hij pleit voor vernieuwing van de politieke cultuur, waaronder: partijen profileren zich op visie; ze durven stembusakkoorden aan waarbij partijen zich voor de verkiezingen verbinden aan de beoogde coalitiepartner(s); ambten in het openbaar bestuur worden niet langer gereserveerd voor partijgangers. Voor een ieder die belang stelt in politiek: een belangrijk boek met een frisse, vernieuwende en inspirerende blik op een actueel onderwerp.
