‘Je ziet er moe uit.’ Dat zei de thuishulpmevrouw vandaag. Ik heb wat moeite met haar opmerking. Ik denk erover na als ik richting het zuiden van onze provincie rij. Vervelend om te horen, want ik voel me vandaag helemaal niet moe. Oké, onze nachtrust is regelmatig gestoord, maar me moe voelen….? In Noorbeek parkeer ik mijn auto. Beetje winters fris, maar het zonnetje schijnt volop hier in het zuidelijkste deel van Nederland. Vandaag staat weer een mooie route op het programma: langs uitgestrekte velden, kilometers fruitbomen en een behoorlijk aantal indrukwekkende wijngaarden. Ik snuif de natuur van bemeste akkers en boerderijen. Over veldwegen, bospaadjes en smalle voetpaadjes langs gehuchten als o.a. Terhorst, Terlinden en Bergenhuizen en de pittoreske dorpen Banholt en Mheer. De glooiingen van het landschap wentelen zich vandaag in de prachtige winterzon. De hoogteverschillen zijn pittig, maar ook prachtig. Ik geniet van die machtigmooie vergezichten. Bijzonder is het uitzicht over het Maasdal bij de vuursteengroeve. Ik zie de Pietersberg bij Maastricht, de steenkolenberg bij Genk in België en de koeltorens van Chemelot, 30 km naar het noorden en dicht bij mijn thuis. De zon heeft de modder grotendeels doen verdwijnen. Die is er wel geweest, te merken aan de nog zachte ondergrond en de soms behoorlijk uitgespoelde paadjes en veldwegen. Ik voel de belasting ervan op mijn enkels. Of is dat de vermoeidheid die ik zou moeten voelen? Toch maar voorzichtig uitkijken waar ik – lopend foto’s makend – mijn voeten neerzet, ik wil immers niet struikelen en zeker geen enkel verzwikken. Het is een typisch Limburgs landschap vandaag: glooiingen, vakwerkhuizen, de stegelkes langs weilanden en de mooiste veldkruizen sieren kruispunten en veldwegen. Na een laatste pittig stukje bosrand, midden door weilanden terug naar Noorbeek. Als ik bij de auto mijn wandelschoenen uitdoe zie ik dat die niet goed vast zaten. Een overgeslagen krammetje heeft de pijn in mijn enkel en daardoor mijn scheeflopen vandaag veroorzaakt. Wat ‘je ziet er moe uit?…..! Niets vermoeidheid, het was een slecht gebonden schoen. Verbaasd dat ik me (weer) zo liet beïnvloeden door de woorden van een ander neem ik me voor toch beter naar mijn eigen gevoel te luisteren. Alweer wat geleerd, Marjo!
