De bel gaat, er wordt een lief bloemetje bezorgd. Lieve vrienden dachten aan ons en roemden op het alleraardigste kaartje mijn ‘onverwoestbaar’ optimisme. Het ontroert me…dat optimisme herken ik, maar onverwoestbaar is dat vandaag niet echt. Mon vraagt veel hulp, heel veel hulp vanmorgen en hij deelt bovendien al zijn pijnen, klachten, gemopper en alle onmacht met me. Inmiddels weet ik het wel: het ligt allemaal niet aan mij en al zijn gemopper is ook niet voor mij. Ik ben zijn eerste loketje waar hij zijn beklag kan doen en ook volop doet. Maar van die dagen dat ik geen zin heb om met hem geduldig na te gaan wat alle ongemak veroorzaakt…..van die dagen dat ik naar het einde van de wereld wil. Vandaag is zo’n dag. Terwijl ik tot 10 tel, stap ik bij mijn vriendin in de auto voor een nieuwe wandeling samen. Na de lentegroene wandelingen van de afgelopen weken gaan we naar (letterlijk) de andere kant van Limburg en begeven ons in een heel andere natuur. De glooiingen en lentegroene bossen hebben we ‘ingeruild’ voor water, heel veel water met veel eenden en zwanen op en rond het water. Wij zijn in het midden van de provincie op het ‘Eiland in de Maas’. Vanaf de markt in Stevensweert, we zijn al snel buiten het dorp, lopen we over graspaden en veldwegen langs de Oude Maas en de wijdse Molenplas naar Ohé & Laak. Het zijn mooie dorpjes met een gemoedelijke sfeer, knusse huizen, gezellige terrasjes en leuke haventjes. En dat allemaal omringt door water in een prachtige en levendige natuur. Grazende Galloway runderen en paarden voelen zich prima thuis. Het is prachtig hier. In oostelijke richting de Oude Maas en aan de westzijde vormt de Maas de natuurlijke grens met België. We genieten van alle indrukken onderweg en ik voel de afleiding van thuis steeds beter. Ik snap het ook wel, dat eerste loketje. En besef ook wel dat zijn leven niet eenvoudig is. De spanning verdwijnt steeds meer uit mijn hoofd en lijf. Plotseling laat komoot ons in de steek en knipt onze wandeling in tweeën. (Voordeel is dan wel weer dan ik ook dubbel zoveel reacties in de komootapp lees.) In Ohé en Laak lopen we langs een mooie jachthaven met stoere boten en drijvende huisjes. Over mooie graspaden, veldwegen en brede fietspaden gaat het verder langs tweeduizend jaar oude bomen en nog meer grote en kleine plassen die door grindwinning hier zijn ontstaan. De luchten dreigen vandaag, maar dan vooral op de foto’s. In het echt valt het reuze mee. De zon is er af en toe, het is een heerlijk wandeltemperatuurtje. Het gaat verder langs de Maas. We struinen door het gras en genieten van de mooie uitgestrekte uiterwaarden en de prachtige vergezichten. Nog even langs het jachthaventje in Stevensweert, waarna op een gezellig terras op de markt de koffie en appelvlaai heerlijk smaakt. Het zonnetje schijnt inmiddels vrolijk nu en als ik thuis kom is ook daar de lucht geklaard.
