Nog wat onwennig sluit ik om 7 uur ‘ s morgens, met mijn wandelschoenen aan, de voordeur. Stond ik een paar weken geleden nog om deze tijd druk te zijn met boterhammen in hapklare blokjes te snijden, flink in de weer met pillen en insuline of met het uitpersen van verse sinaasappels voor Mon, vandaag is het anders. Het wordt warm vandaag, 31 graden is voor vanmiddag voorspeld. Wat is er dan mooier om in de koele ochtend een stuk te wandelen? Dus nog wat onwennig omdat het kan zo vroeg, loop ik de straat uit en geniet gelijk van de stilte en de koelte van de ochtend. En van het schitterende ochtendlicht dat de kerk bijzonder mooi kleurt. Maar ook in t Brook, langs de Molenwieert en de kasteel ruïne zijn de kleuren prachtig. Het is een heel ander licht in de ochtend merk ik. Al snel vergeet ik het onwennige en geniet van licht en lucht. Langs de Scharberg schittert de ochtendzon prachtig door de bomen. Niet eerder was ik zo vroeg aan de wandel en vraag me af tot hoe laat zo’n mooi licht blijft. Het is rustig, een enkele hondenwandelaar, een jogger, een fietser. In Elsloo ga ik over de brug naar een natuurgebied tussen de Maas en het Julianakanaal. Door het klaphekje kom ik ergens waar ik nog nooit eerder was. Ongelooflijk, slechts 3,5 km van mijn thuis en ik was hier nog niet eerder. Het blijkt zelfs een behoorlijk groot gebied te zijn met veel trappen, klimmetjes en dan weer dalend. Tussen het groen aan mijn linkerhand zie ik de Maas schitteren in de zon. Van het verkeer over de weg rechts van mij merk ik niet veel. Ik loop verder langs de Maas over mooie, natte graspaden en door dauwfrisse weilanden. Twee paarden rennen naar de afrastering toe, ze willen me vast begroeten. Weer door een klaphekje sta ik opeens tussen de schapen. Ik loop verder en hoor een boel gemekker achter me. Stalkers? Nee, het zijn voorbijgangers die graag bij de groep schapen voor mij willen aansluiten. De druktemakers van de vroege ochtend laat ik verder met rust, ik loop het dorp Meers in. Achter langs woningen waar mijn tante heeft gewoond. Ik heb mooie jeugdherinneringen aan dit paadje. Het staat niet op de kaart of in de komoot-app maar ik weet de weg hier. Langs blauwgekleurde bermen loop ik richting Maas. België lijkt zonder natte voeten bereikbaar. Dan verder door een van de mooiste buurtschappen in deze omgeving. Maasband waar modern en authentiek elkaar ontmoeten. Via een paar mooie veldwegen tussen de uitgestrekte weilanden in de uiterwaarden loop ik terug naar Stein. Ganzen en eenden staan en liggen midden in een weiland. Wachtend op de warmte denk ik, het heeft iets rustgevends. Terug gaat het weer over het Julianakanaal, ik voel dat het steeds warmer wordt. Ik verlang naar drinken en een heerlijke douche. Thuis, in huis is het koel. Ook letterlijk. Stil ook. Het zal nog wel even onwennig blijven allemaal.
