In haar boek Onzichtbare vrouwen toont Caroline Criado Perez hoe in een wereld, die grotendeels voor mannen is ingericht, de halve bevolking systematisch genegeerd wordt. Het boek onthult de “genderdatakloof’ die wordt veroorzaakt door eeuwige, consequente discriminatie van vrouwen. Stel je een wereld voor waarin jouw telefoon niet goed in je hand past, een voorgeschreven medicijn voor jouw lichaam verkeerd is en de eindeloze uren die je elke week werkt niet erkend of gewaardeerd worden. Komt iets hiervan je bekend voor? Grote kans dat je een vrouw bent.Caroline Criado Perez brengt voor het eerst een indrukwekkend aantal wereldwijde casestudy’s, verhalen en nieuw onderzoek samen. Van overheidsbeleid en medisch onderzoek tot technologie, werkplekken, stadsplanning en de media. Onzichtbare vrouwen onthult de verborgen manieren waarop vrouwen vergeten worden en de impact van die uitsluiting op hun gezondheid en welzijn. Caroline Criado Perez maakt een driedeling waarin de genderongelijkheid blijkt: In de gezondheidszorg/medische wereld blijven vrouwenlichaam ongezien, in lust staat mannelijk lust centraal en in beloning en waardering blijven vrouwen duidelijk achteraan in de rij te staan. Als 60% klopt van dat wat Caroline Criado Perez in haar boek Onzichtbare vrouwen beweert of aantoont, dan is dat al heel ernstig. Films, nieuws, literatuur, wetenschap, stadsplanning, economie: de verhalen die we onszelf vertellen over verleden, heden en toekomst worden allemaal bepaald door het dominante mannelijke perspectief en het ontbreken van het vrouwelijke perspectief. Dit noemt de auteur de genderdatakloof. Ze bestudeerde talloze casestudy’s, verhalen en onderzoeken en legt haarfijn bloot hoe vrouwen daarin vaak onbewust en onbedoeld maar stelselmatig vergeten worden. Als gevolg daarvan doen mannen slechts een fractie van het onbetaalde werk dat vrouwen doen, lopen vrouwen meer gevaar bij auto-ongelukken omdat de veiligheids-voorzieningen zijn afgesteld op mannen en hebben ze bij een hartaanval een groter risico op een verkeerde diagnose omdat de symptomen bij mannen de norm zijn. De noodzaak om de genderdatakloof te dichten wordt is groot en groter naarmate ‘big data’ en artificiële intelligentie een grotere rol gaan spelen in de samenleving. De weigering om data van en over vrouwen te zien is ernstig. Niet willen zien is misschien wel het meest in het oog springen. Maar…ik concludeer ook: natuurlijk kunnen vrouwen zich roeren over dit ‘onrecht’ (gelukkig doen ze dat ook – steeds meer), maar de daadwerkelijke verandering voor dit urgente probleem, die ligt niet aan de vrouwen, die ligt niet bij de vrouwen. Kortom: een wetenschappelijk verantwoord boek, een pittig prikkelend boek ook, over een steeds urgenter probleem dat vraagt voor een urgente verandering in politiek en overheid, in economieën en samenlevingen.
