‘Kan Mon zelf de bladzijden omslaan?’ Dat is een mooie vraag die Fons Verhoeve me stelt. Voor afhalen boeken achterom, vertelde het briefje op zijn voordeur. Dat deed ik. Wat volgde was een mooi gesprek over Mon, over het boek van Fons dat ik graag in mijn boekenkast wil en over zijn bijzondere ontmoetingen met bekende en onbekende Steindenaeren, die hij vervolgens in een prachtig boek bundelde. Het is een dik, te zwaar boek boek voor Mon. Waarschijnlijk bladeren we samen langs al die bijzondere ontmoetingen zeg ik. Zoals ik al zei, het is een mooie, open vraag. Zonder oordeel, gewoon belangstellend. Oordeel niet, dan begrijp je meer. Ik las het ergens. Ik vind dat kloppen, het geeft me de kans om in alle rust en openheid te vertellen over het hoe en wat van thuis. Mooi als dat bij een fijne vriendin kan, ook mooi als het bij iemand kan die wat verder van me af staat. Vanmiddag wandel ik met die fijne vriendin in de buurt van Oud-Valkenburg. Het is er prachtig heuvelachtig. We worden getrakteerd op machtigmooie panorama’s over het heuvelland en het indrukwekkende Gerendal. Het is heerlijk wandelweer. We wandelen regelmatig samen en ook vandaag delen we onze verhalen (en avonturen) van de afgelopen dagen. Het gaat van koetjes en kalfjes naar diepgang en weer terug. Ook nu luistert ze, zonder oordeel. Een prachtige vriendschap, ik voel me een gezegend mens. Onze tocht gaat over graspaden omhoog, over spannende bospaadjes weer naar beneden naar het buurtschap IJzeren. Langs kapelkes en veldkruizen, over trappenpaden en flinke hellingen. De vergezichten over de heuvels met in de verte de kerktorens van Scheulder, Margraten en Sibbe zijn indrukwekkend, net als de mergelwanden langs de hellingen en de met mergelsteen gebouwde typisch Limburgse vakwerkhuizen. Ook de gebeurtenissen in haar leven komen langs. Oordeel niet, dan begrijp je meer. Ik besef het opnieuw en luister naar haar. We lopen verder door weilanden met koeien en paarden. Een paar weken geleden wandelde ik hier ook, door hetzelfde weiland. Toen langs een prachtig zwanger (of zeg je drachtig?) paard. Vandaag huppelen de veulentjes vrolijk dicht bij hun moeder, een ander paard ‘achtervolgt’ ons tot vlak bij het stegelke. Over bijzondere ontmoetingen gesproken…. We gaan verder over een kronkelig bospaadje bij de ondergrondse Sibbergroeve. Onder ons bevindt zich een 70 km lang eeuwenoud gangenstelsel waar al sinds de 15e eeuw mergelsteen wordt gewonnen. Het is een vreemde gewaarwording dat dit allemaal onder onze voeten doorloopt. Het is de hele middag overal even prachtig hier, regelmatig staan we stil en genieten van de prachtige panorama’s en de stilte. We luisteren naar de stilte en zonder oordeel nemen we ook die stilte in ons op. Dan terug naar Oud-Valkenburg met een laatste mooi uitzicht over het Geuldal met kasteel Schaloen, het 11e eeuws kerkje in Oud-Valkenburg en rechts in de verte de kerk van Schin op Geul. Op een gezellig Valkenburgs terras sluiten we onze wandeling af met koffie en heerlijk vlaai. Vandaag was weer een kadootje.
Als ik op dinsdagmorgen dit wandelverhaal schrijf, roept Mon tussendoor voor hulp. En niet veel later bladeren we samen door het prachtige boek van Fons. Het wandelverhaal komt later wel….
