Inmiddels ben ik een fan van goede onderzoeksjournalistiek. En dan het liefst die met een historische en politieke invalshoek. Op zoek naar de vijand van Bette Dam voldoet aan mijn verwachtingen. Ze helpt me de wereld beter te begrijpen. Bette Dam realiseert zich tijdens een bezoek aan de Nederlandse troepen in Afghanistan in 2006 hoe weinig ze weet over talibanstrijders, hun leiders maar ook hoe weinig de soldaten in Afghanistan wisten over hun vijand. Ze besloot het militaire kamp te verlaten en zelfstandig op zoek te gaan naar de gevreesde talibanleider moellah Omar. Op zoek naar de vijand is het verslag van een adembenemende zoektocht die haar tot in de gevaarlijkste delen van Afghanistan voerde. Ze schrijft uitgebreid over deze talibanleider, over zijn eerste Koranlessen, de jihad tegen de Sovjet-Unie, zijn opstand tegengewelddadige krijgsheren, zijn hoop op hulp van de internationale gemeenschap en zijn verbittering over wat de Amerikanen sinds 2001 in zijn land hebben aangericht. Bette Dam reconstrueert als eerste westerse journalist het leven van Omar en doet baanbrekende ontdekkingen over een regime waar zo vele aannames over bestaan, maar waar, zo blijkt, weinig concreet onderzoek naar gedaan is. Op basis van riskant veldwerk en grondig onderzoek plaatst Dam de taliban in een nieuw perspectief. Ze laat zien hoe de taliban, binnen het frame van de war on terror, van potentiële bondgenoot tot te vernietigen vijand werden. Bette Dam beschrijft hoe een land en zijn bevolking met brute kracht werden ontwricht en in een oorlog belandden die volgens Dam onnodig was. Maar ze laat ook zien hoe de Verenigde Staten de wereld (te) vaak op het verkeerde been zet o.a. met geframed nieuws en ongefundeerd beleid. Stiekem weet ik dit, toch schrik ik er ook nu weer van. Gelukkig zijn er steeds meer kritische geluiden met betrekking tot de handelswijze en de visie van Amerika op de wereld. De wereld accepteert dit niet langer en laat dat ook steeds luider horen. Niet alleen met betrekking tot kennis over de taliban is het boek van Bette Dam daarmee in meerdere opzichten een aanrader.
