Aangetrokken door de tekst op de achterkant van het boek kocht ik dit boek Oud genoeg om dood te gaan van Barbara Ehrenstein. Maar in tegenstelling tot haar eerdere boek (De achterkant van de Amerikaanse droom) voldoet het niet echt aan mijn verwachtingen. In dit boek gaat Barbara in mijn ogen nauwelijks in op ‘leven met dat we allemaal dood zullen gaan’, maar schets ze vooral een cynische kijk om de medische gezondheidszorg (in Amerika). Alsof alles onbetrouwbaar is. Het is zeker goed om allert te blijven en een kritische patiënt te zijn, maar dat nu zoveel mist in de praktijk van de medische wereld, dat kan ik moeilijk geloven. Het boek gaat erg in elk detail op microniveau (celniveau) van het menselijk lichaam. Ik raak daarmee de essentie kwijt. Is ze nu wel of niet bang om dood te gaan… Welke vragen moet ik me zelf stellen…. Wat kan ik leren van dit boek….Ik krijg er geen antwoord op. Voor mij een signaal om in het vervolg ook de recensies kritischer te lezen.
Tekst op de achterkant van het boek: Ieder mens ontdekt een keer dat het leven eindig is. Sommigen beseffen het als kind al, anderen pas wanneer de eerste grijze haren zich aandienen. Vaak proberen we dat besef zo snel mogelijk weer te verdringen, of we gaan ons ertegen verzetten met zalfjes, pilletjes of preventief medisch onderzoek. En dat is een misverstand, betoogt Ehrenreich in dit heerlijk nuchtere, geestige en tegelijkertijd diepgravende boek. De mens heeft namelijk nauwelijks invloed op het verouderingsproces, in elk geval veel minder dan de gezondheidsindustrie ons wil doen geloven. Het enige wat we kunnen kopen is de illusie dat we de boel onder controle hebben. En daar koop je uiteindelijk natuurlijk niet veel voor. Wat ons te doen staat is zowel eenvoudig als lastig: we moeten onze sterfelijkheid accepteren en onzekerheid aanvaarden.
