‘Zullen we donderdag afspreken voor het wandelen ?‘, vraagt een goede vriendin. Ja, dat kan maar ik moet dan wel op tijd thuis zijn. Ik krijg namelijk die donderdagmiddag bezoek en wil dan ook nog vooraf opgefrist zijn. ‘Dus nog een keer op tijd thuis zijn’, zei ik. Het is nog steeds onwennig dat ik niet meer gebonden ben aan de klok of aan 24/7 zorg. Of aan de bel van Mon die door het hele huis te horen was. Of al zijn kleine en grote vragen voor hulp. Of aan de voorraad pillen, zalfjes en pleisters. Het is best nog behoorlijk raar. Het is een prachtig ochtend, de zon schijnt al vroeg en de felblauwe luchten nodigen uit voor een mooie wandeling. Vandaag wandel ik samen met vrienden wat dichter bij huis. De route gaat vanaf het stadspark in Sittard langs imposante treurwilgen aan de oevers van de Geleenbeek. Over bruggetjes, door klaphekjes en stegelkes deze mooi meanderende beek steeds volgend. Het is een prachtig stukje natuur dat we vandaag tot achterlangs het voormalig klooster Abshoven volgen. Een imposant gebouw dat indrukwekkend is verbouwd, waarbij de oude elementen goed bewaard zijn gebleven. Ook van binnen zeer de moeite waard om te zien. We zijn te vreog, het is nog dicht. We lopen verder over grind- en graspaden, langs akkers en door bossen. Zo dicht bij huis en waar we toch nog niet eerder waren. Hoe mooi is dat? Het is nog geen heuvelland hier, maar de klimmen zijn pittig. Blij met de nieuwe trappenpaden in het bos dus. Het gaat verder door het buitengebied Heisterberg en via leuke bospaadjes langs grappige houtsculpturen – we zien o.a. een konijn, een korenwolf, een uil – klimmen we langs de rand van Munstergeleen de Wanenberg op. Door het bos van Schelberg gaat het weer omlaag. Regelmatig worden we na een klim beloond met een prachtig uitzicht. Mooi zicht hebben we op Sittard met o.a. het Zuyderland ziekenhuis, het Fortuna-voetbalstadion, het futuristisch hoofdkantoor van Sabic, de kerk in Sanderbout en de 80 m hoge kerktoren van de Grote Kerk. In de verte zelfs de Clauscentrale in Maasbracht. Dan richting Watersley, ook hier zijn de klimmen best pittig. Langs varens en braamstruiken gaat het door het natte gras verder omhoog. Langs de rand van villawijk Kollenberg gaat we weer omlaag over voetpaden met indrukwekkende namen als Steilpaedje en Breijhaag. Het is het laatste stukje van onze route vandaag en is ook het traject van een oude Romeinse weg. Bij de vistrap in de Geleenbeek genieten we nog even van het mooie stadspark en de Overhovenermolen. De koffie na afloop kan op een zonnig terras, net als de lunch. Ik heb genoten vanmorgen: van de blauwe luchten, een vrolijke zonnetje, de natuur langs het water en in de bossen en niet te vergeten de prachtige vergezichten. Nu is het genieten van het zonnetje op het terras, de heerlijke koffie en het fijne gezelschap. Nog steeds raar en onwennig houd ik toch ook nu de tijd in de gaten. Nu niet meer voor de zorg voor Mon maar voor een fijne zorgverlener die jarenlang maandelijks bij ons kwam en vanmiddag op bezoek komt. Ik kijk ernaar uit. De dag is niet alleen zonnig begonnen.
