Extreme rijkdom is een gevaar voor de democratie. Dat is een zin die bij me blijft hangen. Net als Het tij keren van Joke J.Hermsen is dit een boek uit de reeks waarin Frank Meester en Coen Simons aan beroemde schrijvers, filosofen, ethici en wetenschappers grote vragen van deze tijd voorleggen. In een kleine boekje bundelt degene vervolgens zijn of haar antwoorden. Econoom en filosoof Ingrid Robeyns maakt zich grote zorgen over de alsmaar groter wordende ongelijkheid. Ze opent dit boekje Rijkdom met de stevige claim dat economie en ethiek in elkaars verlengde behoren te liggen. Velen denken dat we meer aan armoedebestrijding moeten doen. Maar volgens Ingrid Robeyns doen we er beter aan ons meer voor extreme rijkdom en het leven van de superrijken te gaan interesseren. Er moet een rijkdomsgrens komen, want rijkdom is helemaal niet ethisch neutraal of een louter persoonlijke kwestie. Enige mate van rijkdom is een goede zaak. Laten we niet vergeten dat sommigen meer, stressvol en fysiek zwaar werk doen. Er blijven prikkels nodig om de juiste mensen op de juiste plaats te krijgen. Het is extreme rijkdom die onwenselijk is. Extreme rijkdom ondermijnt onze democratie, is niet verenigbaar met onze ecologische plichten en gaat gepaard met een suboptimale verdeling van geld. Met dit prima boekje krijgt Robeyns hopelijk dezelfde aandacht van een breed Nederlands publiek die ze in het buitenland al enige tijd geniet. Want extreme rijkdom is veel minder onschuldig dan we misschien wel denken.