Mon heeft een slechte dag vandaag. Hij vraagt veel hulp op zulke dagen en deelt alle pijn die hij heeft bijna voortdurend met me, net als alle ongemakken en bijwerkingen die hem belemmeren. Het is niet altijd eenvoudig om dit alles te horen en ik heb zeker niet altijd pasklare oplossingen voor alle sores die hij heeft. Alle oplossingen die ik aandraag vind hij 3x niets, ik kan daar moedeloos van worden. Het voelt als onmacht, je wilt immers de ander graag helpen en dat lukt niet. Ik praat erover met een dierbare vriendin. Als de thuishulp er is stap ik bij haar in de auto en rijden richting de zuidelijkste dorpen van Limburg. Anders dan jl maandag blijft de zon vandaag achter de wolken. Maar de grijsgrauwe luchten hebben iets magisch en geven ons vandaag best een mooi, mistig uitzicht op Maastricht en het pittoreske Eysden. Het is goed te zien dat de mooie glooiingen in het Zuid-Limburgse landschap fraaie uitlopers van de Ardennen zijn. Al pratende lopen we over kilometers mooie veldwegen en brede graspaden. De ruimte en de uitgestrektheid van de natuur en de akkers tussen de dorpskernen is vaak overweldigend. We komen langs indrukwekkende graafwerkzaamheden van een dassenfamilie in het talud van een lange holle weg die ons naar Mesch leidt. In Mesch bij het gedenkmonument WOII staan we even stil. Mesch was het eerste Nederlandse kerkdorp dat op 12 september 1944 bevrijd werd door de Amerikaanse soldaten van de Old Hickory Divisie. Voor we het in de gaten hebben lopen we de Belgische grens over naar Moelingen. We steken de Voer over, een zijbeek van de Maas, terug naar Nederland bij de oude grensplaats Withoes. Het motregent inmiddels en hier en daar is nog wat modder, maar het valt allemaal reuze mee. In het Mescher plukbos wordt hard gezaagd, gesleept en getraktord. Mijn vriendin luistert de hele tijd naar me, ze stel af en toe een korte vraag, maar luistert vooral naar mijn verhaal en mijn onmacht. Dan realiseer ik me hoe fijn het is dat iemand luistert en alleen maar luistert. En besef ook dat Mon zich bij mij uitpraat en dat ik het niet allemaal hoef op te lossen. Luisteren is al oplossing genoeg! Nog een laatste stuk door het fraaie Savelsbos, waar opnieuw een grote dassenburcht behoorlijk indruk maakt. De miezerige maar geslaagde ochtend ronden we na 12 km af met koffie en heerlijk Heuvelland-gebak. En ik ben weer een levensles wijzer.
