Diep, heel diep onder de indruk van Marja Havermans. Ze vertelt het verhaal van haar en haar man in Sterven als een stoïcijn. Zomaar uit het niets komen ziekte, sterven en dood het leven van Marja en haar man binnen. Vage buikklachten en een onbestemd gevoel, daarmee gaat haar echtgenoot Paul (61) naar de dokter. Hij heeft uitgezaaide kanker en is niet meer te genezen. ‘Sterven als een stoïcijn’ laat zien hoe Paul en zijn vrouw Marja op stoïcijnse wijze met de ziekte ‘dealen’. Tot op de dag van vandaag nemen mensen oude wijsheden uit de praktische filosofie ter hand als het leven uitdaagt, pijn of verdriet doet. Marja Havermans laat in dit boek zien hoe alle wijsheden uit de filosofie haar bijstonden toen haar man Paul de boodschap kreeg te lijden aan ongeneeslijke alvleesklierkanker. Ze schetst een intiem portret van de weg die ze samen met haar man bewandelde, hoe een gelijkmoedige houding ten aanzien van de dood hun de gelegenheid bood om de laatste levensfase van Paul samen met het gezin tot een waardig einde te brengen. Dit ‘Sterven als een stoïcijn’ is een pleidooi voor moed: richt je op wat binnen je macht ligt, aanvaard hetgeen daarbuiten ligt. Marja laat eerlijk zien hoe dit met vallen en opstaan gaat, hoe paniek soms de overhand neemt. Het is niet een boek met een wonderrecept, maar wel een met waardevolle adviezen uit het leven. Mijn echtgenoot is langdurig ziek, daarmee is mijn leven anders dan dat van Marja, maar tegelijkertijd ook wel weer vergelijkbaar. Ik herken veel uit het leven van Marja, al verschilt de weg die mijn man en ik afleggen. Ik leer vooral veel van Marja. Hoe ze kracht en kwetsbaarheid bundelt. Hoe ze vooral doet wat goed voelt. Hoe ze steeds opnieuw bij zijzelf te rade gaat. Hoe ze zich door filosofie laat steunen en troosten, dat maakt haar prachtig en bijzonder. En waarbij de liefde voor het leven, voor haar naasten en voor zichzelf steeds haar basis is. Ik ben diep, diep onder de indruk.
