Ik lees hartstikke indrukwekkende, inspirerende, onthutsende, ontroerende en prachtige boeken. De laatste tijd zijn het ook regelmatig boeken over rouw of verlies, over leven en dood. En zo af en toe springt een boek er op ene of andere manier uit. Zoals Tegen de zon in kijken van Irvin D. Yalom. Het is een boek over angst voor de dood, het is een boek dat me raakt. Irvin D. Yalom is psychiater, in dit boek beschrijft hij zijn ervaringen met patiënten die ongeneeslijk ziek zijn en wat angst voor de dood voor deze patiënten kan zijn. Ik ben bijzonder geraakt door de metafoor van het steentje in de vijver die Yalom in dit boek beschrijft: Wanneer je een steentje in een vijver gooit, veroorzaakt die steen rimpelingen in het water. Rimpelingen die steeds groter worden, door de randen van de vijver opgeslokt raken en daarmee onzichtbaar worden. Maar invloed op het water was er en is er nog steeds. Voor dit mooie boek maakte ik een uitzondering: ik schreef geen korte review maar besteedde er een heel blog aan, getiteld ‘Rimpelingen’, je leest het hier.
