Van WIJ naar IK

Buiten, Nieuwe balans Geef een reactie

Ik heb nieuwe lampen gekocht. Voor in de woonkamer en in de hal. Ik vind ze mooi. Het is een beetje raar, voorheen overlegde ik zoiets altijd met Mon, zochten we samen op het worldwideweb, kozen dan wat we allebei mooi vonden en lieten het vervolgens bezorgen. Dat alleen kiezen en besluiten is nog raar en onwennig ook. Ik ben er zo aan gewend om samen zulke dingen mooi te vinden. Maar ook dat deel van samen is niet meer. Ik denk erover na tijdens mijn wandeling vandaag. Ik loop alleen en mijn gedachten gaan alle kanten op. Het is mooi weer, de zon kleurt de bomen, de bodem en het water. De herfst wordt steeds uitbundiger, ook hier in Kerkrade. Ik wandel vanaf de schitterende abdij Rolduc, over mooie paden langs de indrukwekkende vijvers bij de abdij. Het is een prachtig stukje Zuid-Limburg hier, zo vlak langs de Nederlandse-Duitse grens waar de rivier de Worm de landgrens vormt. Zeker vandaag en hier waar de herfstkleuren in de vijvers prachtig weerkaatsen. Zo mooi, ik sta even stil en mijmer over mijn lampen. En denk aan het gesprek dat ik vorige week had met mijn huisarts. ‘In een relatie smelt een deel van je IK samen in WIJ, zoals samen kiezen, samen besluiten en met elkaars wensen rekening houden’, hoor ik hem zeggen. ‘Als die relatie eindigt dan schuift dat deel van je IK weer terug en wordt je IK weer een groter geheel.’ Ik vind dat mooi verwoord. Zo voelt het ook. Ik vervolg mijn route en loop verder naar Herzogenrath, vervolgens weer terug over de Worm naar Nederlands grondgebied. Daar ga ik een behoorlijk lang stuk langs de Wurm, die prachtig meandert, soms rustig, soms wat woester. Langs oevers van natte graspaden en drassige bospaadjes. Ik zie regelmatige koeienpoep op de paden. De dieren zelf zijn nergens te bekennen hier. Totdat ik bijna bij het bruggetje in Eygelshoven ben, daar ontmoet ik ze: zeven flinke gitzwarte Galloway runderen. Midden op het pad. Langzaam en rustig lopend mag ik langs. Het is een prachtig woest natuurgebied hier, ook bevers vonden hier hun thuis zie ik. Over het bruggetje loop ik aan de Duitse kant terug langs het water en steek in Herzogenrath opnieuw de grens met Nederland over. Daar loop ik opnieuw de Worm over, langs de Baalbruggermolen en dan nog een behoorlijke pittige klim richting Berenbos. Die inzet wordt beloond met mooie vergezichten van bonte herfstkleuren overal om me heen. Via een mooi pad loop terug naar Rolduc waar de auto staat. Terwijl ik mijn modderige wandelschoenen uitdoe, denk ik aan de woorden van de huisarts. ‘Dat deel van je IK schuift terug naar je IK.’ Soms voelt het behoorlijk eenzaam om alleen ergens voor te kiezen, maar soms geeft het me een gevoel van trots. Zoals bij de aanschaf van een paar mooie, nieuwe lampen. Hij had ze vast ook mooi gevonden. 

< VorigeVolgende >

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *