Verder leven

Buiten, Nieuwe balans 2 Reacties

Vrijdagmorgen zat ik al vroeg in de auto. Op weg naar Drenthe voor de jaarlijkse wandeling met Cora Postema en Annette Stekelenburg. We ontmoetten elkaar in de mantelzorgwereld, deden fantastische zorgprojecten samen en noemden ons sprekende mantelzorgers. We hielden lezingen over de zorg thuis en hadden een enorme onderlinge klik. Vorig jaar liepen we over de Pietersberg in het zuidelijkste puntje van Limburg. Vandaag zijn we in de omgeving van Annette haar thuis. 250 kilometer lang verheug ik me op vandaag, op de vast mooie omgeving, op het weerzien uiteraard en de als altijd inspirerende onderlinge gesprekken. 

Drenthe is prachtig. Het is een beetje heiig vandaag en er ligt hier in dit deel van Nederland een dun laagje sneeuw. Ik zie dus vandaag een prachtig en uitgestrekt wit landschap, wit en groen wisselen elkaar af en kleine heidestruikjes zijn bedekt met ijs, sneeuw of rijp. Het heeft iets mysterieus, het maakt me nieuwsgierig naar de verte die in nevel gehuld is. 

Ondanks de nevel trekken de hunebedden al van ver mijn aandacht, prachtig mooi zo midden in dit mooie heide-landschap. Ook de bomkraters van WOII zijn goed te zien. Deze ruïnes uit de oorlog zijn nu een goede woonplaats voor heidekikkers, de groene kikker en de watersalamander. 

Ik koester mijn wandelingen in de Limburgse heuvels, ik kom er tot rust en vind ruimte in mijn hoofd. Maar hoe hier bos en heide zich afwisselen is apart mooi en fascinerend. Net als de wisselwerking van hier een laagje sneeuw en daar weer flinke pratschj, net als voor mijn voeten de bandensporen van militaire voertuigen en verderop de vele pootafdrukken van de kuddes schapen. Drente komt zeker op mijn lijstje…..

Want dat ik hier vandaag met Cora en Annette wandel en de mooie gesprekken die we daarbij onderweg over de Drentse heide voeren, dat staan zeker straks allemaal op mijn veranderlijstje.  

Zolang als ik me kan herinneren is best een beetje overdreven, maar ik maak al heel erg lang allerlei lijstjes. Things-to-do-lijstjes eerder op mijn werk maar ook voor thuis zijn er lijstjes met thuisdingen die ik moet of wil doen.  Een vooral-niet-vergeten-lijstje of een lijstje vol mooie zinnen en uitspraken die mensen me aanreiken of ik ergens lees. Omdat ik die wil bewaren en steeds opnieuw wil lezen. 

Als vanzelfsprekend heb ik een lijstje gemaakt van alles wat Mon niet meer meemaakte of zag. Van wat ik kocht en opruimde na zijn overlijden. Wie ik ontmoette en de mooie gesprekken die bleven hangen na 9 augustus 2022. Waar ik wandelde en met wie. Van vakanties, dagtripjes en naar welke film ik ging. Of welke theatervoorstelling ik bezocht zonder hem. Wat ik in en rondom ons huis veranderd heb. Kortom: veel lijstjes.

Terwijl ik de things-to-do-lijstjes zo kort mogelijk houd wordt het veranderingenlijstje langer en langer. En teruglezend zie ik dit lijstje steeds meer verschuiven naar wat ik onderneem, durf en doe. Maar ook met wat en wie er allemaal in mijn nieuwe leven langskwamen en zelfs bleef hangen. Met de mooie ontmoetingen die ik heb en de gesprekken die waardevol en inspirerend zijn vul ik mijn lijstje aan.

In de auto terug naar huis besef ik: Mijn leven gaat verder en ook dit deel van mijn leven mag de moeite waard zijn.

< VorigeVolgende >

Reacties 2

    1. Post
      Author

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *