In de huidige maatschappij worden ouderen vooral bestempeld als ‘kwetsbare treurwilgen’ die vooral onze compassie en respect verdienen. In haar boek Vrolijk verval hekelt Hedy d’Ancona de, wat zij noemt, ‘zachte uitsluiting’ van bejaarden en wijst ze haar leeftijdsgenoten op hun plicht om opgewekt iets van hun oude dag te maken. Nadat de oud-politica jarenlang opkwam voor de emancipatie van vrouwen richt ze zich nu met dit boek op de emancipatie van ouderen. Het valt niet te ontkennen, in onze huidige samenleving is jong in en oud out. De aanpak van de corona-epidemie omhelsde die visie door ouderen meteen te bestempelen als kwetsbaar en knuffelhongerig. Een woud van treurwilgen dat je moet beschermen tegen uitsterven. Jongeren moesten hun school en studie, hun sociale bestaan, inleveren om oma en opa in leven te houden. Hedy d’Ancona, politica en activiste voor vrouwenrechten, kreeg genoeg van die stereotypering van zichzelf en haar leeftijdsgenoten. Tijd voor een tegengeluid. In Vrolijk verval relativeert ze het zieligheidsstempel en bekritiseert ze de zachte uitsluiting. Van de angstaanjagendheid van de ouderdom blijft weinig over in deze grappige en scherpe observaties van hun dagelijks leven. Met zowel scherpe als uiterst amusante pen schrijft Hedy d’Ancona over barricaden en bungelende lichaamsdelen. Over rolmodellen en ‘velseks’. Ze bestrijdt met verve het zieligheidsstempel dat ouderen met regelmaat opgeplakt krijgen en bekritiseert de zachte uitsluiting. Ze mag dan 83 jaar zijn, maar Het d’Ancona is nog altijd strijdbaar! Een kleurrijk boek – ook letterlijk – van een immer kleurrijk mens.