In haar niets verhullende dagboek registreert de werkloze actrice M. het kleine en grote verval in haar leven. Haar puberzoon Ole dreigt het nest te verlaten en sex met echtgenoot Koos is tegenwoordig iets wat af en toe moet gebeuren. ‘Het is net als een halfjaarlijkse controle bij de tandarts, alleen dan minder vaak.’ Ondertussen verlangt ze vurig naar een glansrol. Ze wil zichzelf – en bovenal haar zoon – bewijzen dat er nog toekomst in haar zit. Ik ben fan van Maike Meijer als actrice en was dus erg benieuwd naar haar boek Wen er maar aan. De recensies bij het boek zijn lovend, maar het is toch niet mijn humor. Soms vind ik het te grof en lees ik vooral gezeur. Gezeur en een aaneenschakeling over dat wat er niet goed is bij de overgang van vrouwen en eigenlijk ook over het leven zelf. Ik word daar niet echt vrolijk van, het is duidelijk een boek voor anderen.
