Mohammed Benzakour schrijft in het boek Yemma ontroerend mooi hoe de beroerte van zijn Marokkaanse moeder zijn relatie met zijn moeder intensiveert. De liefde voor mijn moeder lijkt en is oneindig. Zijn afwisseling in grote gedachten en kleine gedachtenspinsels laat de mens Mohammed zien in zijn worsteling goed voor zijn moeder te willen zorgen. Bijzonder treffend beschrijft hij het onbegrip en onbekendzijn van de culturele waarden van niet-westerse mensen en wat dat met hem en zijn moeder doet. Hij laat met respect voor de ander goed zien dat we hierin in Nederland nog veel kunnen leren.
