‘Het is moeilijk het goede te doen, wanneer je zo veel applaus krijgt voor het verkeerde.” Voor mij is deze zin op pagina 83 dé allesomvattende samenvatting van het boek Zo hadden we het niet bedoeld van Jesse Frederik. Samenvatting én oorzaak van wat de geschiedenis ingaat als de toeslagenaffaire. Jesse beschrijft hoe tienduizenden families vermalen werden door de politiek en overheid. In wat bekend kwam te staan als de toeslagenaffaire werden jaren aan kinderopvangtoeslagen teruggevorderd. Desastreuze gevolgen: Relaties liepen op de klippen, banen raakten verloren, stapeling van schulden, getraumatiseerde ouders én kinderen, levens werden verwoest. In een thriller van een reconstructie laat onderzoeksjournalist Jesse Frederik zien hoe de toeslagenaffaire tot stand kwam.Het ontluisterende antwoord: vrijwel iedereen – ministers, Kamerleden, ambtenaren, journalisten – deed wat je van ze zou verwachten, en juist daardoor liep alles mis. Jesse Frederik beschrijft niet alleen het hoe en wat van de toeslagenaffaire, maar biedt in zijn boek ook perspectief door oplossingen aan te reiken aan politiek, overheid en media. Het is bijzonder triest dat nog steeds veroorzakers van hoe dit alles kon gebeuren wijzen naar de ander en die ander als schuldige aanwijzen. Ze hadden het zo niet bedoeld immers, maar het verbeteren, het veranderen, het anders doen begint met in de spiegel kijken en je de vraag stellen: Wat had ik anders kunnen doen en wat kan ik nu en in de toekomst doen? Zolang als we die spiegel mijden zijn de eenvoudige oplossingen van Jesse Frederik heel ver weg.
