Ik ontmoette Hanne van Herweden kort nadat ik haar boek ‘Zolang ik het kan’ had gekocht maar nog niet had gelezen. Ik raakte gelijk onder de indruk van haar mooie zinnen en haar taal. Maar ook hoe zij balanceert tussen haar mildheid, haar levenswijsheden en haar duidelijke visie en opinie. Ik herkende dat gelijk toen ik later haar boek las. Hanne beschrijft op intens mooie wijze haar leven met Eli die door vasculaire dementie steeds verder van haar en de ‘normale’ wereld weg drijft. Hanne is openhartig over haar leven, haar relatie met Eli en haar strijd met zijn ziekte. Het boek is een prachtig samenspel van de liefde voor elkaar en haar eigen behoeften, haar drijfveren en haar inzichten. Hanne leerde me in een prettig leesbaar boek meer over vasculaire dementie en wat dit voor mensen en hun naasten betekent. Maar ze leerde me ook hoe belangrijk het is je eigen leven te blijven leiden, want dat geeft je juist de kracht en energie om ook goed voor een ander te blijven zorgen. Hanne schetst een realistisch beeld van een leven met (vasculaire) dementie in je nabijheid. Indrukwekkend, openhartig maar vooral ook inspirerend!
