Wanneer je net als ik nieuwsgierig bent naar hoe het allemaal precies zit daar in het Midden-Oosten, je wat meer achtergrond of historisch besef wilt over dit deel van de wereld, dan is Zwarte Golf van Kim Ghattas een geweldig goed boek. Want het is bijna niet voor te stellen, maar soennitisch Saoedi-Arabië en sjiitisch Iran waren lange tijd bondgenoten. En toen brak in 1979 de Iraanse revolutie uit, werd de Heilige Moskee in Mekka belegerd en trok de Sovjet-Unie Afghanistan binnen. Saoedi-Arabië en Iran werden felle tegenstanders en exploiteerden religie in hun rivaliserende strijd. Het gevolg: sektarisch geweld, het ontstaan van groeperingen als Hezbollah, de 9/11-aanslagen en de opkomst van IS. Zwarte golf beschrijft deze vlammende veertigjarige periode, waarbij de basis van het boek wordt gevormd door persoonlijke verhalen, zoals van een Pakistaanse anchorman, een Egyptische romanschrijver en de vermoordde journalist Jamal Khashoggi. Kim Ghattas legt hiermee de focus op de pluriforme, tot zwijgen gedoemde meerderheid die vooruitgang wil en vecht tegen de maatschappelijke duisternis sinds 1979. De mainstream-media is voor mij te vaak te oppervlakkig of te eenzijdig (met een westerse blik) in hun berichtgeving. Want klopt bijvoorbeeld de Westerse blik wel? Ik lees bijvoorbeeld nergens wat mensen in Saoedi-Arabië of Iran beweegt om te strijden, wat is de achtergrond daarbij. Boeken als dit maken dat ik mijn mening kan nuanceren. Dat ik minder snel oordeel en bij mijn vooroordelen op de rem trap. Ik leer van de inzichten die zulke boeken me bieden. Het is tegelijkertijd een heftig boek over de macht van het geld, hoe heftig de onderdrukking is, de ongelooflijke ingewikkeldheid van regimes en bewinden in het midden oosten. Ook de rol van Amerika wordt besproken, aangetipt, maar blijft voor mij nog te veel onderbelicht. Het maakt me nieuwsgierig ook naar dat deel van de wereldgeschiedenis.